جامه دران

ترسم بروی جامه دران بازآئی کان گرگ درنده باز تنهام گرفت

جامه صبر من از آن چاک شد کز ره جان جامه دران آمدند

چون قوم سلیل از این واقعه خبر یافتند جامه دران و مویه کنان بشتافتند و آن هر دو کشته را به مقابر قبیله بردند و در یک قبر به خاک سپردند.

هستی تو اگر شاد به رنجیدن خسرو من سینه کنم پاره، تو گر جامه درانی

مردم همه از بهر درم جامه درانند دنبال زر و سیم شب و روز دوانند

جامه دران رسید گل از بهر داد ما زان می‌دریم جامه به بوی وصال گل

اگر از باد صبا خاک درش می جوئی همچو غنچه به هوا جامه دران باید جست

دل دست جفا به سر زنان از دیده فریادکنان جامه دران از دیده

ای مه از دست تو در کوچه و بازار اسرار بعد از این نعره زنان جامه دران خواهد بود

بر روی تو هر دم نگران می گردم در کوی غمت جامه دران می گردم