نرم نرم

شاه چون اضطراب او می دید زیر لب نرم نرم می خندید

توان به صبر سر سرکشان به دام کشید که نرم نرم خط از حسن انتقام کشید

چون سگ قلتبان همی پوید با خود او نرم نرم می گوید

کنم چو ریگ روان نرم نرم راهی قطع جرس نیم که به چندین زبان کنم فریاد

مشو به سرکشی از خصم زیردست ایمن که نرم نرم خط از حسن انتقام کشید

ای سرو ناز بنده ره رفتنت شوم قربان نرم نرم سخن کردنت شوم

ابر تنک زند به زمین نرم نرم آب نی گرد و نی گل است نه سایه نه آفتاب

آن جوانان براه گام به گام می نمودند نرم نرم خرام

گفت شب بیرون روم من نرم نرم تا ز ظلمت نایدم در کِدیه شرم

دفع چشم بد جهانی را همچنین نرم نرم و خنداخند