پرخواب

نرگس پرخواب او از چشم من بردست خواب سنبل پر تاب او در پشتم آور‌دست تاب

روان شد، نرگسان پرخواب گشته چو صد خرمن گل سیراب گشته

فتنه ی بیدار مستان نرگس پرخواب تست خفته ئی بیدار نبود ور بود نبود چنین

چشمی که فتد خیره بر آن نرگس پرخواب وان عارض خوی کرده و آن خال سیه‌ناب

شاهی، به هواداری آن نرگس پرخواب بگذشت همه عمر به افسانه و افسون

بگشا به شیوه نرگس پرخواب مست را وز رشک چشم نرگس رعنا به خواب کن

پریشان سنبلان پرتاب مکه خمارین نرگسان پرخواب مکه

شکستن خارها در چشم پرخواب ز نغمه ریختن در گوش سیماب

من بندهٔ چشم مست پرخواب توام آن دم که چنان و اینچنین می‌افتی

ندارم خواب تا پرخواب دارد نرگس جادو ندارم تاب تا پرتاب دارد سنبل مشکین