تازیانه

سپه را ز سالار گردنکشان بجستند زان تازیانه نشان

اکنون که تازیانه هجران کشید دل جان رمیده را که تواند عنان گرفت؟

بکوب این راه را با پای همت نخواهد اسب تازی تازیانه

چون که عبرت نگیری و در سرانجام کار خود اندیشه نکنی؟! رب العالمین میگوید: فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ تَکُونُ لَهُ عاقِبَةُ الدَّارِ. آری! بدانید که این دنیا تا کجا رسد، و سرای پیروزی و جاویدی کرا رسد! به بینید که درویشان شکسته را بر مرکب کرامت چون آرند!؟ و خواجگان بی‌معنی را به تازیانه قهر چون رانند؟!

ابراهیم بن محمد بن عبدالوهاب بن ابراهیم امام، شهرت‌یافته به ابن عایشه (؟ -۸۲۵م) امیر عباسی بود. علیه مأمون قیام کرد و برای بیعت با ابراهیم بن مهدی تلاش کرد. مأمون او را دستگیر کرد، تازیانه زد، زندانی نمود و سرانجام به صلیب کشید. عزالدین بن اثیر او را نخستین فرد عباسی نامیده که در اسلام مصلوب شد.

افغانستان در دوره حکومت طالبان، قوانینی را برای تفکیک جنسیتی اعمال می‌کرد که بسیار سخت‌تر از قوانین دیگر کشورهای اسلامی بود؛ اجرای این قوانین با خشونت بسیار همراه بود؛ به حدی که بسیاری آن را آپارتاید جنسیتی نامیده‌اند. زنان افغان در دوره طالبان، مجبور به پوشیدن برقع بودند. در افغانستان، پزشکان مرد حق معاینه و درمان زنان را نداشتند؛ و به زنان نیز اجازه معاینه مردان داده نمی‌شد. همچنین زن حق صحبت کردن با مردان نامحرم را نداشتند. طالبان، زنانی که بدون محرم از خانه بیرون می‌آمدند به تازیانه محکوم می‌کردند. کار کردن و تحصیل نیز برای زنان در افغانستان ممنوع بود. با سقوط حکومت طالبان این محدودیت‌ها برداشته شد و آپارتاید جنسیتی در افغانستان پایان یافت.

براه دین برای توسن نفس رگ غیرت تو را، چون تازیانه است

درآ به زمزمه ای مطرب غزال پرداز که تازیانهٔ شوق است شعلهٔ آواز

بی زخم تازیانه و بی‌زحمت کمند گردیده رام توسن گردونت را از آن

دیگر گناه مهمی که سزاوار مرگ بود، لواط (کون‌مُرزی) بود. در مینوی خرد آمده است که اهریمن دیگر دیوان و پلیدان را با انجام عمل لواط با خودش به وجود آورده است. اگر مردی ناخواسته لواط می‌کرد، سزاوار تازیانه و اگر به میل خویش چنین کاری می‌کرد، سزاوار مرگ بود.

خامش نیم زگریه ولی خصم بدمنش از تازیانه، ساخته خاموشم ای پدر!

رده گردش از هرکرانه زدند هزاری دگر تازیانه زدند

ابر را هم تازیانهٔ آتشین می‌زنندش کانچنان رو نه چنین