حارس

نخوابیده شب حارسش بر فراز ز بیداری‌اش چشم سیاره باز

پاسبانا بس دگر چوبک مزن پاسبان و حارس ما روز شد

به صف‌ها رایت نصرت به شب‌ها حارس امت نهاده بر کف وحدت در سبع المثانی را

من نخسپم حارسی رز کنم گر بر آرد گرگ سر تیرش زنم

هر خیل ز ترکان تو چون سیل جبال است هر فوج ز گردان تو چون موج بحارست

تا ز غمزه تیر آمد بر جگر که منم حارس گزافه کم نگر

بل حارسی است بام و در کعبه را مسیح زان است فوق طارم پیروزه منظرش

قالُوا أَ نُؤْمِنُ لَکَ وَ اتَّبَعَکَ الْأَرْذَلُونَ الاقلّون مالا و جاها: الرّذیلة هی الخصلة الذمیمة الّتی یمتنع عنه العقل و الشّرع ، و ضدّه الخصلة الحمیدة الّتی یدعو الیها العقل و الشّرع. قرأ یعقوب و اتباعک الارذلون ای لا نؤمن لک و من اتّبعک الارذلون، ای و هذه حالک کما تقول: لا نصحبک و اصحابک السّفلة، ای و السّفلة اصحابک، و قرأ الباقون و اتّبعک علی الفعل الماضی، ای لا نؤمن لک و قد اتّبعک الارذلون، ای و هذه حالک کما تقول: لا نصحبک و صحبک السّفلة. و الاتباع جمع تبع و التبع جمع تابع مثل طالب و طلب و حارس و حرس، و یجوز ان یکون جمع تابع کصاحب و اصحاب.

ملک عراق را ز بد گشت لواش حارسی بچه شیر را نمک داد ز خیل مور امان

ز غیرت حق شد حارس و گر نی مر او را از کی بیم است پاسبان کو