تحاشی

ولیک از شرم رویم می نماید از آن تارک که خود دانی تحاشی

پیروزی و شاهی ترا مسلم بر جملهٔ آفاق بی‌تحاشی

ز خنب خانه تحاشی مکن که نتوان کرد به سعیِ رنگ رزان رنگِ صبغت اللّهی

تحاشی کن از غمزۀ چشمِ مست که آن تیر را سینه باشد سپر

ای یتّبع فی جداله ذلک کلّ شیطان مرید، متمرد عات خبیث. یقال فی الغایة مرید و هو الّذی لا یبقی من الشرّ شیئا الّا اتاه لا یتحاشی عنه، و قیل للحدث امرد لانّه لا شعر علیه و ارض مرداء لا نبات علیها.

به‌هرمحفل‌که‌باشی‌بی‌تحاشی چشم‌ولب‌مگشا که تمکین تخته می‌خواهد دکان بی‌حیایی را

ها بوسه بده جان پدر چند تحاشی هی باده بخور جان پسر چند تعلل

ز ارکان خدمت تحاشی مکن تکاسل کنی خوار باشی، مکن

اگر اهلیّتی داری ز نااهلان تحاشی کن کمال دوستی باشد که با هم با دوستان سازی

ز آفتابِ قدح کور دیده بگریزد کز آفتاب تحاشی نکرد جز خفّاش