عدم

ای به غفلت در بیابان عدم تو به خواب و همرهان بستند بار

بدان که توبه کنندگان از جهت وفای به توبه و عدم آن بر چند قسم اند:

چه چگونه بد عدم را چه نشان نهی قدم را نگر اولین قدم را که تو بس نکو نهادی

لازمة- وجود عین خیراست وعدم عین شر و شر از اعتبارات و نسب خیزد: ما خلقنا هما الابالحق.

رخ بگردانی اگر یک نیم دم از جهان چیزی نماند جز عدم

عدم را بر وجود آنکس که بگزید چو شمع از زندگی آزار می دید

اولین استاد اسرار قدم تو شدی موجود از کتم عدم

یکره بکشم به تیر غمزه تا سوی عدم برم گردانی

اگر ترا به شکر خواب، بخت بفریبد تو خواب تلخ عدم را به خاطر آر مخسب

هر زمان جانی دگر بخشد رقیبان را حبیب از وجود خویش ما را در عدم بگذاشته