معنی کلمه جنات در لغت نامه دهخدا
جناة. [ ج ُ ] ( ع اِ ) ج ِ جانی ، بمعنی گناهکار و چیننده میوه. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
جناة. [ ج َ ] ( ع اِ ) یکی جَنی ̍، و آن میوه تازه و چیده است. ( منتهی الارب ).
جنات
جناة. [ ج ُ ] ( ع اِ ) ج ِ جانی ، بمعنی گناهکار و چیننده میوه. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
جناة. [ ج َ ] ( ع اِ ) یکی جَنی ̍، و آن میوه تازه و چیده است. ( منتهی الارب ).
معنی کلمه جنات در فرهنگ معین
معنی کلمه جنات در فرهنگ عمید
=جانی۲
معنی کلمه جنات در فرهنگ فارسی
( صفت اسم ) جمع جانی جانیان .
معنی کلمه جنات در فرهنگ اسم ها
معنی: بهشت ها
معنی کلمه جنات در دانشنامه عمومی
معنی کلمه جنات در دانشنامه اسلامی
معنی نَهَرٍ: فضا و وسعت - نهر (در مورد عبارت "إِنَّ ﭐلْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ " روایتی از رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده که : منظور از کلمه نهر فضا و وسعت است ، نه نهر آب)
معنی مَّعْرُوشَاتٍ: داربستی شده ها (از عرش به معنای داربست و آلاچیق است ، یعنی سقفی که بر روی پایههائی زده میشود ، تا بوتههای مو را روی آن بخوابانند . مانند عبارت " جنات معروشات و غیر معروشات "سقف خانه را هم از همین رو عرش مینامند فرقش با سقف این است که سقف تنها به طاق...
ریشه کلمه:
جنن (۲۰۱ بار)
«جَنّات» جمع «جَنّة» به معنای باغ ها است و ذکر «جَنّات» و «عُیُون» به صیغه جمع، اشاره به باغهای متنوع و چشمه های فراوان و گوناگون بهشت است که هر کدام لذت تازه ای می آفریند، و ویژگی خاصی دارد.
«جنّت» هم به باغ و هم به زمین های پوشیده از زراعت گفته می شود و باغ های پردرخت را نیز به خاطر مستور شدن زمین هایشان، «جَنَّت» می گویند.
«جنات عدن» به معنای باغ های جاویدان بهشت است.
باغ. بهشت. همچون باغیکه در بلندی است و باران تند و درشت دانه به آن رسیده. جمع آن جنّات است مثل . جنّت آخرت ناگفته نماند از بهشت و محلّ زندگی اتقیا در قیامت به لفظ جنّت و جنّات تعبیر آمده و بیشتر از هر صفت درباره آن «تَجْری مِنْ تَحْتِها الاَنْهار» ذکر شده است . به نظر میآید که این تعبیر و نامگذاری برای تشبیه به جنّات دنیاست که تفهیم آن آسان شود و گرنه جنّات آخرت را نمیتوان با باغات دنیا مقایسه کرد، قابل دقّت است که «جنّات» درباره آخرت همیشه نکره آمده است یعنی: جنّات به خصوصی . و تنها در آیه معرّف با الف و لام آمده است ولی «الجنّة» با الف و لام عهد درباره بهشت زیاد است. لازم نیست درباره علم به غلبه بودن و یا وصف بودن آن، برای بهشت بحث شود، امّا لازم است ببینیم قرآن بهشت آخرت را چگونه معرّفی می‌کند. 1- وصف بهشتی که به پرهیز کاران وعده شده چنین است: در آن نهرهائی از شیر که طعم آن تغییر نیافته و نهرهائی از شیر که طعم آن تغییر نیافته و نهرهایی از خمر که برای نوشندگان لذّت است و نهرهایی از عسل صاف شده و برای آنهاست در آن جنّت از همه میوهها و چاره سازی از پروردگارشان. آب و شیرینی تغییر و همیشه تازه میرساند و که جنّت آخرت دارای تغییر و تبدیل و فساد نیسست باکتری و مخمّرها در آن وجود ندارند و از کهولت خبری نیست و شیر و عسل و خمر، نهر نهر است و از تمام میوهها در اختیار آنان گذاشته شده است، پیداست که این با جنّات دنیا قابل مقایسه نمیباشد. 2- . در این آیه وسعت بهشت وسعت آسمانها و زمین ذکر شده، به مضمون آیه اوّل روز قیامت آسمانها و زمین همه تبدیل به بهشت شده و جزء آن خواهند بود پس یا نامتناهی است و یا عرض و طول آن را جز خدا کسی دانا نیست . 3- نظیر این آیات در قرآن مجید بسیار است، این آیات مبیّن آنست که خوردنی بهشت دائمی است و تمام شدنی نیست و بهشت همیشگی است و اهل بهشت همیشگی است و اهل بهشت هر چه بخواهند در اختیار دارند جمله «لَمْ فیها ما یَشاؤُنَ لَهُمْ ما یَشاؤُنَ» پنج بار درباره بهشت تکرار شده و یازده بار «جَنّاتُ عَدْنِ» (یهشتهای جاودان) آمده است . 4- آیات شریفه در تعریف بهشت آخرت و نعیم آنست و از عیش پسندیده آن خبر میدهند. 5- این آیه از دوام نعمت آن وافر و همیشگی است. مخفی نماند اگر بخواهیم راجع به جنّت آخرت به طور تفصیل سخن بگوئیم باید صدها آیه نقل و ترجمه نمائیم، فرق یسیار اهمّ نعمت و لذّت دنیا و آخرت آنست که نعمت دنیا فانی و ناپایدار و زودگذر است و با ادامه آن و عادت شدن موقعیّت خود را از دست میدهد ولی نعمت آخرت ابدی است و اصلا نقصان و تغییر در آن نیست، این است فرق اساسی این سرا و آن سرا. در تعریف زندگی آخرت میخوانیم دنیائی فرض کنید که در آن اندوه فعلی و خوف از آینده وجود نداشته باشد، این زندگی در دنیا میسّر نیست زیرا آدمی همواره نقصان فعلی دارد که سبب اندوه اوست و ترس از آینده و زوال نعمت و مرگ و تصادفها دارد و آن باعث خوف اوست. تنها زندگی آخرت است که در آن از لحاظ حال نقصان و اندوه و از لحاظ آینده خوف و زوال و کم شدن نیست جمله فوق چندین بار در قرآن تکرار شده است آنچه راجع به دنیا باشد مشروط استزیرا در دنیا از خوف و حزن فراری نیست و انچه درباره آخرت است مطلق و بی غید میباشد زیرا در بهشت مطلقاً اندوه و ترسی وجود ندارد و ممکن است تمام آنها را که جمعاً چهارده بار است راجع به آخرت ئانست به المعجم المفهرس «خوف» رجوع شود. ایضاً رجوع شود به «قیامت».
معنی کلمه جنات در ویکی واژه
بهشتها.
بوستان‌ها.
جملاتی از کاربرد کلمه جنات
گفتم ای شیرین پسر گویند در جنات عدن بر لب کوثر عمر ساقی دهد صبح آبخور
غصه بی‌یاری بابا عجب سیرت نمود نوجوان از جان و رفتی سوی جنات نعیم
اکثر فقهای معاصر می‌گویند فقط از مجتهدی می‌توان تقلید کرد که مرد باشد. یعنی مقلد، چه زن باشد و چه مرد، باید از مجتهد مرد تقلید کند. اما تعدادی از مراجع مانند محمدابراهیم جناتی، علی ریاحی نبی و محمد صادقی تهرانی مرد بودن را جزء شرایط مرجع تقلید نمی‌دانند.
ال-جنات یک منطقهٔ مسکونی در یمن است که در استان صنعا واقع شده‌است.
- کتاب جنات عدن: تصحیح مجموعه اشعار عبدی بیگ نویدی شیرازی شاعر دوران صفویه، انتشارات سخن، سال ۱۳۹۵
بنگاشت صفائیش به تاریخ وفات از دار دنی شد سوی جنات نعیم
«جَنَّاتُ عَدْنٍ» فهی بدل من عقبی الدّار، «جنات عدن» ای دار اقامة، «یَدْخُلُونَها» قرأ ابن کثیر و ابو عمرو یدخلونها بضمّ الیاء و فتح الخاء می گوید در آرند ایشان را در آن بهشتها همیشه، «وَ مَنْ صَلَحَ» ای هم و من صلح، «مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ» جمع زوج و المراد به الزّوجة، «وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ» اولادهم و اولاد اولادهم من کان صالحا منهم وصفهم بالصلاح لیعلم انّ مجرّد السبب لا یغنی.
زمستان آری و حله بپوشانی جهان را در بهار آری بیارایی چنان جنات حورایی
تارگوم بابلی در واقع لهجهِ بعدی پس از دوره هخامنشیان است که در تارگوم‌های رسمی، تارگوم انکلوس|تارگوم انکلوس و تارگوم جناتان یافت میشود. تارگوم هاسمونی اولیه حدوداً در قرن دوم یا قرن سوم به بابل راه یافت. سپس آنها با توجه به لهجهِ بابلی زمان تغییر یافتند و زبان تارگوم‌های استاندارد به‌وجود آمد. این ترکیب در واقع اساس ادبیات بابلی یهود را به‌وجود آورد.
واسطی را از درجه ایمان پرسیدند، گفت: مرد را در گبرگی چهل سال بباید دوید تا حقیقت جمال ایمان بداند و سرّ این معنی آنست که چنان که انبیاء را (ع) پیش از چهل سال وحی ممکن نیست، روندگان راه را چهل سال جان و دل درباید باخت تا بحقیقت ایمان رسند چون بحقیقت ایمان رسیدند ایشان را امروز آن بهشتی باشد نقد و فردا جنات عدن بود، امروز بهشت وصل، فردا بهشت فضل، امروز بهشت عرفان، و فردا بهشت رضوان، وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَکْبَرُ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ.
سید محمدباقر خوانساری صاحب کتاب روضات الجنات می‌نویسد:
اکثر فقها و مجتهدین، شرط اعلمیت را جزء شروط مرجع تقلید می‌دانند، اما بعضیها هم این شرط را لازم نمی‌دانند. محمدابراهیم جناتی و علی ریاحی نبی از جمله این افراد هستند.
دارد ز خدا خواهش جنات نعیم زاهد به ثواب و من به امید عظیم
تارگوم بابلی در واقع لهجهِ بعدی پس از دوره هخامنشیان است که در تارگوم‌های رسمی، تارگوم انکلوس|تارگوم انکلوس و تارگوم جناتان یافت میشود. تارگوم هاسمونی اولیه حدوداً در قرن دوم یا قرن سوم به بابل راه یافت. سپس آنها با توجه به لهجهِ بابلی زمان تغییر یافتند و زبان تارگوم‌های استاندارد به وجود آمد. این ترکیب در واقع اساس ادبیات بابلی یهود را به وجود آورد.
ای در هوای مهرت ذرات کون گردی وی از صفات چهرت جنات عدن وردی
آیت‌الله محمدابراهیم جناتی نوشته است اعلم کسی است که در مقام بازگشت دادن فروع تازه و مسائل جدید به اصول پایه کمتر اشتباه می‌کند.
آن، ماه نو کجاست که مه خاکپای اوست الجیجک آنکه حجرهٔ جنات جای اوست
وی در سال ۱۲۴۸ هجری قمری در یزد ودر خانواده ای مذهبی به دنیا آمد.پدرش سید عبدالعظیم کشاورز بود. نسب وی به سادات طباطبایی و حسن مجتبی می‌رسد. یزدی در ابتدای نوجوانی مقدمات را در مدرسه دومنار یزد نزد ملا محمدابراهیم اردکانی و آخوند زین‌العابدین عقدایی که هر دو استاد ادبیات بودند آموخت، سپس به مشهد مهاجرت کرده و علم هیئت و ریاضیات را نزد استادان آن جا آموخت. در اصفهان نیز در محضر شیخ محمد باقر نجفی (استاد بزرگ حوزه اصفهان و پدر آقا نجفی اصفهانی) و سید محمدباقر خوانساری (صاحب روضات الجنات) و میرزا سید محمدهاشم خوانساری (از مشایخ اجازهٰ سید) و تنی چند از بزرگان اصفهان شاگردی نمود.
بهشت عدن خواهی عاشقی کن فان العشق جنات الخلودی
هم چنین سید محمدباقر خوانساری (درگذشته ۱۳۱۳ ق) صاحب روضات الجنات و نوه میرصغیر، سید ابوالقاسم موسوی خوانساری (درگذشته ۱۳۸۰ قمری) معروف به ریاضی، سید محمدتقی خوانساری (درگذشته ۱۳۳۱ خورشیدی)، سید احمد خوانساری (درگذشته ۱۳۶۳ خورشیدی) و محمود محمودی خوانساری (درگذشته ۱۳۶۶ خورشیدی) از نوادگان او هستند.