جلق

جلق و حلقت گر بود پیش نظر پیشت آید خرس و خوک و گاو و خر

راه و رسم صوفیان خواهی تمام حلق و جلق و دلق باشد والسلام

شده ام ز خویش قانع به خیال جلق و دلقی نه به درد بازگشتم، نه ز دیده آب خوردم

کامد آن خنجر ز خواب و برنشست کای لق اینک وقت جلق دیگر است

شوی از خلق دور و جلق زنی تخته بر طیلسان خلق زنی

من به کنجی دربست، خفته بودم سرمست در گروگان زده دست از برای جلقو

خود او در رسالهٔ تعریفات، جلق را «دستگیر مفلسان» خوانده‌است و در پند سی‌وسوم رسالهٔ صد پند گفته‌است: «جلق‌زنی را به از غُرزنی دانید.» گاه در هزل‌های شاعران استمنا به عنوان گزینهٔ سوم —دو گزینهٔ دیگر جماع از پس و جماع از پیش است — مطرح است. زمانی بهترین گزینه دانسته می‌شود:

گفت از کی آمدی برگو درست گفتمش کی عارف از جلق نخست

امروز منم . . . ر و خدو کرده به کف بر چونان زده‌ام جلق، چو چخماق نجف بر

به جلق زدن با یاد یار از شب تا صبح اشاره می‌کند و می‌گوید:

همرنگ می است لیک می را باوی فرقیست که در میان جلق است و جماع

به یاد نجم کلهدوز هر شبی تا روز زننده جلق به صابون نیمکوه منم