توریه
معنی کلمه توریه در فرهنگ عمید
معنی کلمه توریه در فرهنگ فارسی
پوشانیدن، وپنهان کردن حقیقت، برخلاف حقیقت
کتاب موسی . نزد اهل شرع کتابی است که بر موسی نازل شد . و آن را ۹ لوح بود و خدا امر فرمود که هفت لوح را تبلیغ نماید و دو لوح را متروک سازد .
معنی کلمه توریه در دانشنامه عمومی
توریه ۳۸٫۲۴ کیلومترمربع مساحت و ۱٬۷۷۴ نفر جمعیت دارد.
معنی کلمه توریه در دانشنامه آزاد فارسی
معنی کلمه توریه در دانشنامه اسلامی
توریه عبارت است از آن که انسان در مقام پنهان کردن واقع از شنونده یا مخاطب، کلامی بگوید که مراد وی از آن، معنایی غیر از مفهوم ظاهری آن کلام باشد و این، گاه در لفظ مفرد است- مانند آنکه از لفظ مشترک (اعم از لفظی و معنوی) فرد دور از ذهن را اراده کند؛ به عنوان مثال، مقصود گوینده از «ما» در جملۀ «ما لفلان عندی ودیعة» «ما» ی موصوله باشد نه نافیه یا مراد از «لباس» در «ما له عندی لباس» شب یا زن باشد- و گاه در جمله (اسناد) مانند آنکه بگوید: فلانی نزد من امانتی نگذاشته است و مرادش پنجاه سال پیش باشد یا بگوید: فلان کار را نکردم و منظورش در غیر مکان یا زمانی که آن را انجام داده است باشد.
[ویکی شیعه] توریه، به معنای افشا نکردن راز، در کاربرد فقهی به این معنا است که گوینده معنایی از کلام خود را که مرادش نیست به مخاطب منتقل کند.در منابع فقهی، توریه به عنوان یکی از راه های نجات از دروغ گویی و سوگند دروغ، در ابواب گوناگون مطرح شده است. این نکته مبتنی بر این نظر است که توریه با کذب تفاوت ماهوی دارد و موضوعاً از آن خارج است. هر چند واژه توریه در قرآن کریم نیامده، ولی در تفاسیر و منابع حدیثی ، آیات متعددی از مصادیق توریه شمرده شده است. همچنین در بعضی احادیث اشاره شده است که گاهی حتی پیامبران و امامان(ع) نیز به اقتضای مصلحت توریه می کرده اند. توریه دارای شرایطی است که از جمله آنها می توان به توانایی بر توریه کردن و ضایع نشدن حق دیگران در صورت توریه اشاره کرد. درباره جواز و عدم جواز توریه و اخلاقی بودن یا نبودن آن میان عالمان اخلاق اختلافاتی وجود دارد.
توریه، در لغت به معنای پنهان کردن، پوشانیدن و افشا نکردن راز است. در اصطلاح متون فقهی و فقها توریه آن است که متکلم از سخن خود معنایی را جز آنچه مخاطب می فهمد (یعنی معنایی خلاف ظاهر) اراده کند.
به تعبیر منابع ادبی و علوم قرآنی، توریه که از محسِّنات معنوی سخن به شمار می رود، آن است که گوینده، لفظی را که دو معنای نزدیک و دور(قریب و بعید) دارد، به کار بَرَد و به اتکای قرینه ای پنهان، معنای دور را اراده کند، حال آنکه مخاطب به معنای نزدیک التفات بیابد. در این منابع، توریه با واژه هایی چون ایهام و تخیل و مغالطه و توجیه هم معرفی و اقسامی برای آن بیان شده است. نجفی اصفهانی توریه مورد بحث را «توریه عرفی» نامیده و آن را متمایز از «توریه بدیعی» دانسته است.
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام است
گفتن کلامی و اراده کردن خلاف معنای ظاهر آن
توریه عبارت است از آن که انسان در مقام پنهان کردن واقع از شنونده یا مخاطب، کلامی بگوید که مراد وی از آن، معنایی غیر از مفهوم ظاهری آن کلام باشد و این، گاه در لفظ مفرد است - مانند آن که از لفظ مشترک (اعم از لفظی و معنوی) فرد دور از ذهن را اراده کند؛ به عنوان مثال، مقصود گوینده از «ما» در جمله «ما لفلان عندی ودیعة» «ما»ی موصوله باشد نه نافیه یا مراد از «لباس» در «ما له عندی لباس» شب یا زن باشد - و گاه در جمله (اسناد) مانند آن که بگوید: فلانی نزد من امانتی نگذاشته است و مرادش پنجاه سال پیش باشد یا بگوید: فلان کار را نکردم و منظورش در غیرمکان یا زمانی که آن را انجام داده است باشد. از این عنوان در ابواب مختلفی نظیر تجارت، طلاق و یمین به مناسبت سخن رفته است.
در جواز توریه بطور مطلق یا تنها در صورت ضرورت، اختلاف است و نیز در فرض وجود مصلحت لازم در دروغ گفتن آیا در صورت امکان توریه، توریه واجب و دروغ گفتن حرام می شود یا دروغ گفتن با وجود مصلحت در آن حتی با امکان توریه جایز می باشد؟ مسئله محل اختلاف است.
نمونه هایی از موارد مشروعیت توریه:
چنانچه رهایی مؤمنی یا بازگرداندن مال مظلومی و یا دفع ستم از انسانی یا مال و یا عرض او متوقف بر دروغ گفتن باشد در صورتی که امکان توریه وجود داشته باشد بنابر قول برخی واجب است توریه شود و در صورت عدم امکان، قسم دروغ جایز بلکه واجب است. برخی بر وجوب توریه در این صورت اشکال کرده و برخی، آن را واجب ندانسته اند.
هرگاه کسی علیه دیگری مدعی طلبی باشد که وی آن را ادا کرده و یا طلبکار او را ابراء نموده است و مدعی علیه از این بیم داشته باشد که ادعای ابراء یا ادای دین به دلیل نداشتن بیّنه منتقل به قسم شود و مدعی با قسم طلب ادعایی خود را بگیرد، جایز است اصل طلب او را انکار کند و بر آن قسم بخورد به شرط آن که توریه نماید تا دروغ لازم نیاید.
جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، جلد 2، ص 662.
[ویکی فقه] توریه (ابهام زدایی). توریه ممکن است اشاره به معانی ذیل باشد: • توریه (فقه)، گفتن کلامی و اراده کردن خلاف معنای ظاهر آن، دارای کاربرد در ابواب فقهی• توریه (منطق)، یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق و به معنای مغالطه از راه اراده معنای بعید لفظ، هنگام تبادر معنای قریب
...
[ویکی فقه] توریه (علوم قرآنی). توریه، ذکر لفظ مشترک میان دو معنای دور و نزدیک و اراده معنای دور است.
«توریه» یکی از اسلوب های بدیعی قرآن است که به آن ایهام، تخییل، مغالطه و توجیه نیز می گویند.
معنای لغوی و اصطلاحی
«توریه» مصدر و در لغت، پوشاندن خبر و آشکار ساختن جز آن، و در اصطلاح فن بدیع آن است که گوینده لفظی مشترک میان دو معنای قریب و بعید بیاورد و معنای نزدیک را که آشکار است قصد نکند؛ ولی معنای دور را که پنهان است قصد کرده باشد، و شنونده نیز در وهله نخست گمان می کند معنای نزدیک مقصود گوینده است؛ در حالی که چنین نیست؛
مثال قرآنی توریه
مانند: (وهو الذی یتوفاکم باللیل ویعلم ما جرحتم بالنهار)؛ «و او کسی است که روح شما را در شب (هنگام خواب) می گیرد و می داند در روز چه کرده اید». مقصود خداوند از «جرحتم» مفهوم دور آن یعنی همان ارتکاب گناه است.
فصل لطیف علم بیان
...
[ویکی فقه] توریه (فقه). گفتن کلامی و اراده کردن خلاف معنای ظاهر آن را توریه گویند.از این عنوان در ابواب مختلفی نظیر تجارت، طلاق و یمین به مناسبت سخن رفته است.
توریه عبارت است از آن که انسان در مقام پنهان کردن واقع از شنونده یا مخاطب، کلامی بگوید که مراد وی از آن، معنایی غیر از مفهوم ظاهری آن کلام باشد و این، گاه در لفظ مفرد است- مانند آنکه از لفظ مشترک (اعم از لفظی و معنوی) فرد دور از ذهن را اراده کند؛ به عنوان مثال، مقصود گوینده از «ما» در جملۀ «ما لفلان عندی ودیعة» «ما» ی موصوله باشد نه نافیه یا مراد از «لباس» در «ما له عندی لباس» شب یا زن باشد- و گاه در جمله (اسناد) مانند آنکه بگوید: فلانی نزد من امانتی نگذاشته است و مرادش پنجاه سال پیش باشد یا بگوید: فلان کار را نکردم و منظورش در غیر مکان یا زمانی که آن را انجام داده است باشد.
معنای توریه در لغت و اصطلاح
توریه، در لغت به معنای پنهان کردن، پوشانیدن و افشا نکردن راز است. در اصطلاح متون دینی و فقها توریه آن است که متکلم از سخن خود معنایی را جز آن چه مخاطب می فهمد (یعنی معنایی خلاف ظاهر) اراده کند.
معنای توریه در علوم قرآنی
به تعبیر منابع ادبی و علوم قرآنی، توریه که از محسِّنات معنویِ سخن به شمار می رود، آن است که گوینده، لفظی را که دو معنای نزدیک و دور (قریب و بعید) دارد، به کار بَرَد و به اتکای قرینه ای پنهان، معنای دور را اراده کند، حال آن که مخاطب به معنای نزدیک التفات بیابد.در این منابع، توریه با واژه هایی چون ایهام و تخییل و مغالطه و توجیه هم معرفی و اقسامی برای آن بیان شده است. نجفی اصفهانی توریه مورد بحث را «توریه عرفی» نامیده و آن را متمایز از «توریه بدیعی» دانسته است.
واژه های توریه در متون حدیثی و فقهی
...
[ویکی فقه] توریه (منطق). توریه یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای مغالطه از راه اراده معنای بعید لفظ، هنگام تبادر معنای قریب است.
توریه از اقسام و از اسباب مغالطه لفظ مرکب است. توریه، لفظی دارای دو معنا است که یکی از آن دو قریب به ذهن و اراده، و دیگری بعید است و متکلم از لفظ، همان معنای بعید را اراده می کند، ولی مخاطب گمان می برد که معنای قریب مراد است؛ مانند اینکه کسی پول هایش را در جیبش بگذارد و اگر از او پول خواستند بگوید: کیف پولم را همراه نیاورده ام. هدف کسی که مرتکب مغالطه از نوع توریه می شود، همان هدف شخص دروغگو است؛ یعنی به منظور فریفتن مخاطب، اطلاعات نادرست ارائه می کند، اما اختلاف توریه با دروغ این است که در توریه، ظاهر سخن، معنای درستی دارد، اما آنچه مخاطب از آن درک می کند نادرست و دروغین است، از این رو در صورت روشن شدن حقیقت، امکان دفاع و توجیه برای گوینده وجود دارد.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • خندان، علی اصغر، مغالطات.• مظفر، محمدرضا، المنطق.
۱. ↑ مظفر، محمدرضا، المنطق، ص۴۸۶.
...
معنی کلمه توریه در ویکی واژه
پوشانیدن حقیقت.
جملاتی از کاربرد کلمه توریه
مشتمل بر تاریخ وقایع پادشاهی لاتینیها در شرق در سالهای ۱۱۸۴–۱۱۸۷ میلادی است. پیتر ادبوری بر این باور است که نسخه خطی آن ــ بنا بر نظر قطعی مارگارت مورگان اساس مبنای وقایعنامه ارنول است که از بین رفته ــ در دههٔ ۱۲۴۰ میلادی، گردآوری شدهاست. استوریه د اراکلس لیون یکی از مهمترین نسخههایی است که اساس چاپهای جدیدی استوریه د اراکلس نیز بهشمار میآید. این نسخه از سوی مارگارت با عنوان ذیل تاریخ ویلیام صوری به چاپ رسیدهاست. نسخهٔ خطی استوریه د اراکلس لیونبه دلیل آنکه در کتابخانه لیون فرانسه نگهداری میشود، به این نام شهرت یافتهاست.
خط و خال آن مصدر دین و ایمان زبور است و توریه و انجیل و فرقان
به احتمال زیاد اولین آبکاری در دوران امپراتوری اشکانی انجام شدهاست. ویلهلم کونیگ دستیار موزه ملی عراق در دهه ۱۹۳۰ تعدادی از اشیا نقره بسیار ظریف از عراق باستان را که با لایههای بسیار نازک طلا پوشانده شده بود، مشاهده کرده بود و گمانه زنی کرد که آنها آبکاری شدهاند.او ایده خود را با اشاره به باتری احتمالی اشکانی (پیل بغداد) که در سال ۱۹۳۸ در نزدیکی کلانشهر تیسفون، پایتخت اشکانیان (۱۵۰ قبل از میلاد مسیح - ۲۲۳ میلادی) و ساسانیان (۲۲۴ تا ۶۵۰ بعد از میلاد) امپراتوریهای ایران کشف شد، تأیید کرد. این که آیا این دستگاه در واقع یک باتری بودهاست یا خیر و از آن برای چه چیزی استفاده میشود، هنوز مورد بحث محققان است.
بقصه قصه توریه و حرف حرف زبور بسر حکمت انجیل و معجز قرآن
و بدان که در هر مقامی که دروغ گفتن حسب شرع رواست، تا توانی در آن، دروغ صریح مگوی، بلکه توریه کن یعنی سخنی بگوی که ظاهر معنی آن راست باشد اگر چه آنچه را شنونده از آن می فهمد دروغ بوده باشد تا نفس عادت به دروغ نکند مثل اینکه بعد از آنکه ظالمی از مکان کسی سوال کند، بگو خدا بهتر می داند که کجاست یا عالم الغیب خداست یا بگو سراغ او را در مسجد بکن، اگر دانی که در مسجد نیست.
نکند یاد موسی از توریه نشود شاد عیسی از انجیل
توراهٔ گشته توریهٔ بدعت انجیل گشته واسطهٔ دعوا
وقایعنامه منسوب به ارنول، در واقع تعدادی نسخ مجزا، اما شبیه به هم است که از منبعی اصلی و مفقود اقتباس شده و به نظر میرسد به دست خود ارنول نوشته شده باشد. در واقع، اصل وقایعنامه ارنول و همه نسخههای مزبور از ترجمه وقایعنامه لاتین ویلیام صوری به فرانسوی قدیم به نام استوریه د اراکلس است. ارنول در اثرش تاریخ وقایع سرزمینهای آن سوی دریا را از سال ۱۱۰۰ تا ۱۲۲۸ میلادی بیان میکند. برخی نسخ خطی، این وقایعنامه را تا سال ۱۲۳۲ ادامه میدهند که این نسخهها به نام نسخهبردار آن، برنارد، خزانهدار دیر کوربی در فرانسه نیز معروف شدهاند.
و اشتقاق توریت از «توریه» است، و توریه روشن کردن بود و نمودن، یعنی که توریت همه روشنایی است، و سبب نور دل و هدایت. چنان که گفت: وَ ضِیاءً وَ ذِکْراً لِلْمُتَّقِینَ و اشتقاق انجیل از «نجل» است و نجل اصل بود یعنی که انجیل دین را و علم را اصل است. و اللَّه اعلم.
در استوریه د اراکلس به اشتباه بیان شده که خواهر صلاحالدین نیز در کاروان حضور داشته و توسط رونو اسیر شدهاست. در واقع، او در مارس ۱۱۸۷ همراه با کاروان متشکل از حجاج سوری به دمشق بازگشت. صلاحالدین برای مراقبت از خواهرش، نیروهای خود را به ماورای اردن فرستاد تا آنها را تا دمشق همراهی کند. صلاحالدین در ۲۶ آوریل به ماورای اردن یورش برد و قلمروی رونو را به مدت یک ماه مورد تاخت و تاز خود قرار داد. پس از آن صلاحالدین به عشتره، محلی که نیروهایش در آنجا جمع شده بودند، بازگشت.
وقایعنامه منسوب به ارنول، در واقع تعدادی نسخ مجزا، اما شبیه به هم است که از منبعی اصلی و مفقود اقتباس شده و به نظر میرسد به دست خود ارنول نوشته شده باشد. در واقع، اصل وقایعنامه ارنول و همه نسخههای مزبور از ترجمه وقایعنامه لاتین ویلیام صوری به فرانسوی قدیم به نام استوریه د اراکلس است. ارنول در اثرش تاریخ وقایع سرزمینهای آن سوی دریا را از سال ۱۱۰۰ تا ۱۲۲۸ میلادی بیان میکند. برخی نسخ خطی، این وقایعنامه را تا سال ۱۲۳۲ ادامه میدهند که این نسخهها به نام نسخهبردار آن، برنارد، خزانهدار دیر کوربی در فرانسه نیز معروف شدهاند.
خود این کتاب نه توریه باشد و انجیل که احتمال دهی اختلاف و نقصان را
ولیکن بدان شرط که با علم خوف و خشیت قرین بود زیراک سر همه علمها خدای ترسی است و حق تعالی عالم کسی را میخواند که او خشیت دارد و خدای ترس بود که «انما یخشی الله من عباده العلماء». و هر چند که علم بیافزاید خشیت میافزاید. چنانک خواجه علیه الصلوه فرمود «انا اعلمکم بالله و اخشیکم منه». و نشان خشیت آن است که بدان علم کار کند و آن را وسیلت درجات آخرت سازد نه وسیلت جمع مال و اکتساب جاده دنیاوی و تمتعات بهیمی. و هر کس که بدان عمل نکند و وسیلت مال و جاه دنیاوی سازد او جاهل است بحقیقت نه عالم. و حق تعالی مثل او حاشا بدر از گوش زده است که «مثل الذین حملوا التوریه ثم لم یحملوها کمثل الحمار یحمل اسفارا». و علم میراث انبیاست علیهم السلام «و ان الانبیا لم یور ثوا دینارا و لا درهما و لکنهم یورثوا العلم فمن اخذ به فقد اخذ بحظ وافر».
حق اسماء جلال حق سبحان الغیاث حق توریه و زبور و صحف و قرآن الغیاث
مدح او میخوان به توریه و به انجیل و زبور تا نگوئی وصف او آیات قرآن است و بس
ذیل مختصری است از استوریه د اراکلس، معروف به استوریه د اراکلس فلورانس و مشتمل بر شرح بینظیر و منحصربهفردی از وقایع سالهای ۱۱۹۱ تا ۱۱۹۷ میلادی است. این ذیل نیز تا سال ۱۲۷۷ ادامه مییابد.