یعقوب

سلالۀ سیر خوب میر ابو یعقوب که جز بدو نبود قصد مرد خوب سیر

یعقوب کز هجر پسر، چندین بلاش آمد به سَر قولش همی بُد سر به سر: اَلصَّبرُ مِفتاحُ الفَرَج

چشم یعقوب‌ست گویی ابر کز اشک نیاز هر چه بد جز نقش یوسف در چمن دادش به آب

گر یوسفِ من جلوه چنین خوب نماید خون در دلِ نوباوهٔ یعقوب نماید

اگر زیاد نه بویی شنود چون یعقوب چرا به قهقه خندید کبک کهساری؟

یا دیده ی یعقوب زمین را کرده نادیدن روی یوسف مهر سفید

چون جدا شد یوسف از یعقوب راد بیکس اندر چنگ اخوان اوفتاد

منظور زلیخا بجز از حسن تو کی بود بی حسن تو مایوسف یعقوب ندیدیم

تندیس فردوسی در میدان فردوسی، تندیس یعقوب لیث صفاری در زابل، تندیس خیام در پارک لاله تهران، تندیس نادرشاه افشار در آرامگاه نادرشاه در مشهد و طرح چهره ابوعلی سینا از کارهای برجستهٔ وی هستند.

یعقوب وطن ساخت به جان طره شب را تا بوسه زد آخر به رخ و زلف پسر بر

چشم یعقوب از نسیم پیرهن روشن شود وز سر یوسف بلای چاه و زندان بگذرد

سارا بت آشر در تورات دختر آشر پسر یعقوب است. او یکی از هفتاد عضو خانواده یعقوب است که از کنعان به مصر مهاجرت کرد. همچنین در زمانی که موسی از قوم اسراییل در بیابان سرشماری می‌کند نام او به چشم می‌خورد. به دلیل اینکه او تنها زنی است که در تمامی سرشماریها به او اشاره می‌شود خاخام‌ها اعتقاد داشتند که او دارای ویژگیهای خاصی بوده‌است. از این رو او قهرمان بسیاری افسانه‌ها شده‌است.