تمنی

شیخ الاسلام گفت: که مرا درین شعر حسد است، که هیچ‌کس را جای باز نگذاشته که همه بگفته، معنی ابیات وی آنست که می‌گوید: هر که نه به بقاء تو از خود فانی گشته یا باری در بند تو متواری گشته، مردیست در غلط افتاده از بهینه محجوب مانده در تمنی افتاده.

ابوالعیناء را هنگامی که از پیری فرتوت گشته بود، پرسیدند: چگونه ای؟ گفت: با بیمارئی همراهم که مردمانش تمنی کنند یعنی پیری.

احمد هرتمنی معروف به ارچنگ (اردیبهشت ۱۲۹۳– ۱۷ اردیبهشت ۱۳۶۹ خورشیدی) نقاش و طراح فرش ایرانی بود.

ملک گفت:آرزوی دیدار ایران‌دخت می‌باشد. گفت: سه تن آرزوی چیزی برند و نیابند: مفسدی که ثواب مصلحان چشم دارد؛ و بخیلی که ثنای اصحاب مروت توقع کند؛ و جاهلی که از سر شهوت و غضب و حرص و حسد برنخیزد و تمنی آنش باشد که جای او با جای نیک‌مرد‌ان برابر بوَد.

نه دل را در تحیر پای بندی نه جان را جز تمنی دلگشایی

حیات جاودانه را تمنی از خدا کنم که تا ترا به جان و دل ثنا به عمرها کنم

اما اگر تخم ایمان پوسیده بود یعنی یقین درست نبود یا درست بود، لکن سینه از اخلاق بد پاک نکند و به طاعت آب ندهد چشم داشتن رحمت از حماقت بود نه از امید، چنان که رسول (ص) گفت، «الاحمق من اتبع نفسه هواها و تمنی علی الله عزوجل، احمق آن بود که هرچه خواهد کند و رحمت چشم می دارد»، که حق تعالی می گوید، «فخلف من بعدهم خلف ورثوالکتاب یاخذون عرض هذا الادنی و یقولون سیغفرلنا» مذمت کرد کسانی را که پس از انبیا علم به ایشان رسید، ولکن به دنیا مشغول شدند و گفتند چشم داریم که خدای تعالی بر ما رحمت کند.

چو واپرداخت جانش زان تمنی شد از صورت، دلش جویان معنی

و گفت: بدان کسی که من تمنی نان گستاخی کنم شما بدانید که او از ملایکه فاضل‌تر است.

بشر حافی از فضیل عیاض رضی اللّه عنهما پرسید که: زهد فاضل تر یا رضا.» فضیل گفت: «الرِّضا أفْضَلُ مِنَ الزُّهْدِ؛ لِأنَّ الرّاضی لا یتمنی فوقَ مَنْزِلَتِه.»

کنت فی سیر خفی صورتی فی‌ذالسکون خلتمنی کالجماد ذاک من نکس العیون

شما تمنی کلب بنی منقر فصنت عنه النفس و العرضا

تمنیکوا در یک استودیوی موزیک شروع به فعالیت کرد، زمانی که تنها پنج سال سن داشت؛ او ویولون می‌زد و در گروه کر می‌خواند. او در رسانه‌ها به عنوان یک استعداد شرکت‌کننده در شبکه یک روسیه و برنامه‌یکارخانه ستاره در سال ۲۰۰۳ به شهرت دست یافت.

پرسیدم: آیا انتهای زمین برما تمنی دارید؟.

احمد ارچنگ در سال ۱۲۹۳ خورشیدی در روستای هراتمه ، شهرستان مبارکه به دنیا آمد. پدرش ملامحمد هرتمنی بود. بعد از اتمام کلاس پنجم دبستان، به توصیهٔ مدیر مدرسه‌ای که در آن مشغول به تحصیل بود به کارگاه قالیبافی رفته در آنجا قالیبافی و سپس نقشه‌خوانی را فرا گرفت.