حلقوم

ناگه مانند قیر گشت سیه رنگ پیر وز ره حلقوم پس زد نفس واپسین

دلیران وطن، همت گمارند به حلقوم اجانب، پا گذارند

بالای او به قصر ‌مَشیدَست نردبان حلقوم او به بِئر مُعَطّل مُرَمَّل است

ای خنجر کین بخار حلقومم ای نشتر غم بکاو شریانم

ز حلقوم شب آویز ارغنون بر ارغوان خواهی ز مرغان سحر خیز انجمن پر نسترن بینی

دارد خدا قندی دگر کان ناید اندر نیشکر طوطی و حلقوم بشر آن را ندارد طاقتی

سید روح‌الله خمینی در مورد میرزای شیرازی می‌نویسد: «نصف سطر میرزای شیرازی رضوان الله تعالی علیه، مملکت ما را از توی حلقوم خارجی‌ها بیرون کشید».

«همان نصف سطر میرزای شیرازی رضوان الله تعالی علیه، مملکت ما را از توی حلقوم خارجی‌ها بیرون کشید».

دم سگ حلقه بر حلقوم او بست دمش را از فغان شب فرو بست

مطلق آن آواز خود از شه بود گرچه از حلقوم عبدالله بود

با زخمه برد گوش به تن چرم گوزنان حلقوم درد نای پرآوازه دهان را

به کوشش اندر خرطوم او پلنگ افکن به جوشش اندر حلقوم او نهنگ اوبار