شب آویز

به شب نالنده چون مرغ شب آویز به روز آشفته چون باد سحر خیز

چکد چو مرغ شب آویز خونش از منقار گهی که همچو کبوتر شود معلق زن

زروی صدق اگر سایل به دامان شب آویزد چه مستغنی زدامان وسایل می تواند شد

نیم شب آمد به باغ مرغ شب آویز وقت سحر رفت در چمن، چمن افروز

چون مرغ شب آویز بزلف تو زنم چنگ تا رشته زاغیار تو بگسیختم امشب

آهنگ حق این مردم غافل ز حق‌ امروز جز از گلوی مرغ شب آویز ندارند

دل بزلفت چو مرغ شب آویز همه شب بافغان در آویزد

چرا ای مرغ زرّین دلاویز نیابی خواب چون مرغ شب آویز

چو گل صید مرغ سحرخیز کرد دلاویز مرغی شب آویز کرد

خیال رفتگان شب تا سحر در جانم آویزد خدایا این شب آویزان چه می خواهند از جانم