آبپاش
معنی کلمه آبپاش در لغت نامه دهخدا

آبپاش

معنی کلمه آبپاش در لغت نامه دهخدا

( آب پاش ) آب پاش. ( اِ مرکب ) آوندی که بدان بر زمین و گُل و چمن آب پاشند. رشاشه. آب پاچ.

معنی کلمه آبپاش در فرهنگ معین

( آب پاش ) (اِمر. ) آلتی دسته دار و سر پهن و سوراخ سوراخ برای آب دادن به گیاهان .

معنی کلمه آبپاش در فرهنگ فارسی

( آب پاش ) ( اسم ) آلتی آهنی یا حلبی دسته دار که دارای لول. درازی است و سر آن پهن و سوراخ سوراخ است و بدان باغچه ها را آب دهند .
رشاشه آب پاچ

معنی کلمه آبپاش در دانشنامه عمومی

آب پاش. آب پاش وسیله ای است که با استفاده از آن گیاهان را آبیاری می کنند. در لغتنامه دهخدا آبپاش اینگونه تعریف گردیده: ( اِ مرکب ) آوندی که بدان بر زمین و گُل و چمن آب پاشند. رشاشه. آب پاچ . این وسیله حداقل از قرن هفدهم میلادی وجود داشته است. حجم مخزن آب پاش می تواند بین نیم لیتر برای باغچه های کوچک تا ده لیتر برای باغ ها باشد. جنس این وسیله معمولاً از فلز، سرامیک یا پلاستیک ساخته می شود. یک آبپاش از مخزن، دسته ، لوله و آب فشان تشکیل شده است .

معنی کلمه آبپاش در ویکی واژه

آب‌پاش
آب‌‌پاش
ظرفی فلزی یا پلاستیکی با لوله بلند که سری پهن و سوراخ‌سوراخ دارد و برای آی دادن به باغچه و مانند بکار می‌رود.
آلتی دسته‌دار و سرپهن با سرِ سوراخ‌سوراخ برای آب دادن به گیاهان.
ظرفی که برای شستن دست بکار می‌رود، آفتابه.
آنکه شغل او پاشیدن آب بر خیابان‌ها، کوچه‌ها، فضاهای سبز عمومی، و مانند آن آنهاست.

جملاتی از کاربرد کلمه آبپاش

رطوبت محیط باید در حدود 60 تا 70 درصد باشد.این مقدار معمولا با کمک آبپاشی محیط حاصل میشود.برای افزایش مقدار رطوبت میتوانید در محفظه را بیشتر پوشش دهید و یا به مقدار گیاهان زنده ی محیط بیفزایید.رطوبت حاصل در محیط میتواند آب آشامیدنی حیوان را نیز تامین کند.اگر ظرف آبی هم در محیط قرار دهید برای آشامیدن حیوان مناسب خواهد بود.
وسایل اصلی آرایشگاه‌ها عبارتند از: قیچی کوتاه کردن مو، شانه، کلیپس، برسِ سر، قیچی ابرو، پیش‌بند، ماشین آرایشگری، موچین، برس ابرو، تیغ و دسته تیغ، موپَران، آبپاش حوله و کیف نگهداری وسایل.
دراز و سرازیر وکج‌،‌دست‌و پاش چو آب جدا گشته از آبپاش
آبیاری بارانی: درآبیاری بارانی آب توسط آبپاش ها در سطح مزرعه توزیع می شود .این سیستم بیشتر برای محصولات زراعی بکار می رود .
تجهیزات نامناسب اورژانس نیز این فاجعه را بدتر کرد. قطارهای مترو دئگو به کپسول آتش‌نشانی مجهز نبودند و ایستگاه‌ها فاقد آبپاش و روشنایی اضطراری بودند. بسیاری از قربانیان در ایستگاه زیرزمینی تاریک و پر از دود دچار بی‌نظمی شدند و در جستجوی راه خروج، به دلیل اختناق درگذشتند. سیستم‌های تهویه اضطراری نیز ناکافی بودند. بیش از ۱۳۰۰ پرسنل آتش‌نشانی و اورژانس وارد عمل شدند و خود آتش در حدود ساعت ۱:۳۸ بعد از ظهر خاموش شد؛ با این حال، سمی بودن دود مانع از ورود آنها به ایستگاه تا ساعت پنج عصر شد.