گنه کردن

معنی کلمه گنه کردن در لغت نامه دهخدا

گنه کردن. [ گ ُ ن َه ْ ک َ َد ] ( مص مرکب ) بزه کردن. مرتکب گناه شدن. نافرمانی کردن :
مر او را به دینار یاری کنم
گنه گر کند بردباری کنم.فردوسی.بر هرکه گنه کرد یکی بند نهاد
بی هیچ گنه چونکه تو را بند چهار است.ناصرخسرو.در دلم آید که گنه کرده ام
کاین ورقی چند سیه کرده ام.نظامی.بی آنکه بدی به جای آن مه کردم
یا هیچ گنه نعوذباللَّه کردم.خاقانی.چه گنه کردم و دیدی که تعلق ببریدی
بنده بی جرم و خطایی نه صواب است فراقش.سعدی ( بدایع ).گفت یا سیدی و مولائی
چه گنه کرده ام چه فرمائی ؟سعدی ( بدایع ).کرم بین و لطف خداوندگار
گنه بنده کرده ست او شرمسار.سعدی.- امثال :
گنه چشمان کرن دل مبتلا بی .باباطاهر ( از امثال و حکم دهخدا ج 3 ص 1327 ). گنه کرد در بلخ آهنگری
به ششتر زدند گردن مسگری.؟ ( از امثال و حکم دهخدا ج 3 ص 1327 ). گنه کنند گاوان کدخدا دهد تاوان .( از امثال و حکم دهخدا ج 3 ص 1328 ). گنه ناکردن و بی باک بودن
بسی آسانتر از پوزش نمودن.
ویس و رامین ( از امثال و حکم دهخدا ج 3 ص 1327 ).

معنی کلمه گنه کردن در فرهنگ فارسی

( مصدر ) گناه کردن : چه گنه کردم و دیدی که تعلق ببریدی شده بی جرم و خطایی نه صوابست فراقش . ( سعدی )

جملاتی از کاربرد کلمه گنه کردن

ما را بگنه مگیر از لطف که هست زامید عطای تو گنه کردن ما
بی ما چو گنه کردن ما راندهاند ما را چه گنه درین گنه کردن خویش
به هنگام گنه کردن چو خورشید به پیدائی به وقت توبه آوردن چو سیمرغی به پنهانی
چرا باید گنه کردن پس آنگه سرانگشت پشیمانی گزیدن
زان می‌کنم این توبه و زان می‌شکنم کآرایش توبه از گنه کردن ماست
زان می کنم این توبه و زان می شکنم کارایش رحمت از گنه کردن ماست
در گنه کردن خرد خصم و هوی یار تو شد تا چه بینی عاقبت زین درد و درمان داشتن
گر من نکنم گناه، رحمت که کند آرایش رحمت از گنه کردن ماست