گرم گرم

چون در آمد پیش قاضی گرم گرم حال ازو پرسید قاضی نرم نرم

گرد . . . ی ز جزاجت خسته تازه و گرم گرم مرهم کن

جانْت را عشقی بباید گرم گرم ذکر را رطب اللسانی نرم نرم

پرسیش از آتش دل گرم گرم پس سخنان شرح دهی نرم نرم

ای دلی که جمله را کردی تو گرم گرم کن خود را و از خود دار شرم

ای چو سودا کرده خصم سردرابی گرم گرم وی چو طوبا داده شاخ خشک را بی‌نم نما