مال ده

گر بود مالت زکوة مال ده روزۀ سی روزه ای از خود بنه

ای ملک مال ده خسرو گیتی ستان

ور همی گوید زکات مال ده ریسمانش نیست خالی از گره

پادشهی مال ده که بنده پذیرست تاجوری داد ده‌ که پاک ضمیرست

ملکان مال ستانند و ملک مال ده ست ملکان خواسته افزایند، او خواسته کاه

عطا از خلق چون جویی گر او را مال ده گویی به سوی عیب چون پویی گر او را غیب‌دان بینی