ناخفته

خواب کم کن تا رخ مقصود را بینی به خواب زانکه این دولت نصیب چشم شب ناخفته شد

جان‌ها است برآشفته ناخورده و ناخفته از بهر عجب بزمی کو وقت سحر سازد

دلم زانرو رود دنبال آن چشم که شب ناخفته را آسان برد خواب

چشم من چون بخت تو ناخفته به کار من چون زلف تو آشفته به

گفتم: ای نور چشم ناخفته همه گفتند، چیست ناگفته؟

هیچ تشویشی در او نابوده جز در زلف دوست هیچ بیماری درو ناخفته الا چشم یار

زآتش غم شمع‌سان ناخفته یکشب روز کن یا زحال دیده شب زنده‌دار ما مپرس

باشد چو زنی ستون خانه ناخفته به اندرون خانه