سوء ظن

کارهای گئومات مغ سبب سوء ظن درباریان هخامنشی شد که سرکردهٔ آنان داریوش، پسر ویشتاسب هخامنشی بود. هفت تن از بزرگان ایران که داریوش بزرگ نیز در شمار آنان بود، توسط یکی از زنان حرم‌سرای گئومات که دختر یکی از هفت سردار بزرگ ایران موفق به دیدن گوش‌های بریده او شده بود، پرده از کارش برکشیدند و روزی به کاخ شاهی رفتند و نقاب از چهره‌اش برگرفتند و با این خیانت بزرگ، او، برادرش و دوستان او را که به دربار راه یافته بودند، نابود کردند و به فرمانروایی هفت‌ماهه او پایان بخشیدند.

این شیوه ای است که معمولاً به عنوان سلاح تروریسم یا جنگ چریکی استفاده می‌شود تا مردم را در نزدیکی انفجار بکشند یا به ساختمان‌ها یا سایر اموال آسیب برساند. خودروهای انفجاری به عنوان مکانیسم‌های تحویل خود عمل کرده و می‌توانند مقدار قابل توجهی مواد منفجره را بدون سوء ظن حمل کنند. در وسایل نقلیه و کامیون‌های بزرگ، می‌توان وزنی حداقل ۷٬۰۰۰ پوند (۳۲۰۰ کیلوگرم) مورد استفاده قرار داد به عنوان مثال در انفجار اکلاهماسیتی. خودروهای انفجاری به روش‌های مختلفی فعال می‌شوند از جمله باز کردن درب خودرو، راه اندازی موتور، فشار دادن گاز یا پدال ترمز یا استفاده از یک فیوز یا تنظیم یک دستگاه زمان‌سنج. بنزین در مخزن سوخت خودرو ممکن است انفجار بمب را با گسترش و احتراق سوخت بیشتر کند.

ابن حوقل و اصطخری اظهار می‌کنند که خرمدینان در مساجد قرآن می‌خواندند، ولی بغدادی می‌گوید این حیلهٔ آنهاست تا وانمود کنند که مسلمانانند تا بی ایمانی شان را بپوشانند. بسیاری از تاریخ نویسان - مخصوصاً سنی مذهب – ادعا کردند که خرمدینان تغییر مذهب داده و به قرمطی‌ها و اسماعیلیه پیوستند. برخی تاریخ‌پژوهان هم با این ادعا هم عقیده هستند در حالی که بقیه تاریخ‌پژوهان محتاطانه به این قضیه می‌نگرند. سوء ظن بدین خاطر است که مدعیان از این اتهام نفع می‌بردند چرا که هر ۳ جنبش دشمنی مشترکی با عباسیان داشته‌اند و گه گاه با هم متحد می‌شدند.

ایلین توسط رومن گل، نویسنده همکار مهاجر به یهودستیزی متهم شد. بر اساس‌نامه ای از گل به ایلین، اولی نسبت به سوء ظن ایلین مبنی بر اینکه همه کسانی که با او مخالف بودند یهودی هستند ابراز خشم کرد.

ارتش چو به رهبری شیانگ یان به مدت سه روز و سه شب مخفیانه ارتش لی شین را تعقیب کرد و سپس حمله غافلگیرانه‌ای را آغاز و ارتش لی شین را نابود کرد. یینگ ژنگ پس از اطلاع از شکست لی، وانگ جیان را جایگزین لی کرد و وانگ را فرمانده ارتش ۶۰۰۰۰۰ نفری را که قبلاً درخواست کرده بود، قرار داد و منگ وو را به عنوان معاون زیر دست او قرار داد. وانگ جیان که نگران این بود که ممکن است مستبد چین از قدرتی که اکنون در اختیار دارد بترسد و دستور اعدام او را به بهان‌های صادر کند، دائماً برای اینکه در تماس باقی بماند و سوء ظن پادشاه را کاهش دهد، فرستادگانی را نزد پادشاه می‌فرستاد.

گفت: این بدگمانی از چه ره است؟! سوء ظن در حق منت گنه است!

این سوء ظن بر اساس یک تلگراف فرستاده شده از شاخه انگلستان انجمن امداد ارمنی است که نشان می‌دهد که او از یتیمان ارمنی مراقبت می‌کند.

شه گرش سوء ظن مدام بود زندگانی بر او حرام بود

امید برک در سال ۱۳۶۵ در قزوین به عنوان یکی از چهار فرزند یک کارگر و یک پرستار به دنیا آمد. بر اساس مصاحبه‌هایی که بعداً در زندگی‌اش انجام داد، برک ادعا کرد که والدینش آنقدر دعوا می‌کردند که به ندرت به او یا خواهر و برادرش توجه می‌کردند. دلیل این دعواها به خاطر سوء ظن پدرش بود که همسرش هر بار که از خانه بیرون می‌رفت، به او خیانت می‌کند، که این موضوع تأثیر زیادی بر پسر خردسالش گذاشت.

پس از مرگ امالریک، دیوان عالی جلسه‌ای برای بحث در مورد جانشینی تشکیل داد. جذام بالدوین هنوز تشخیص داده نشده بود، اما دیوان عالی باید از سوء ظن پزشکان سلطنتی مبنی بر ابتلای بالدوین به جذام مطلع بوده باشد. با این حال هیچ گزینهٔ مناسبی وجود نداشت و بالدوین تنها پسر پادشاه بود. امالریک از ازدواج دوم خود دو دختر داشت که از آن‌ها فقط ایزابلا در خردسالی زنده ماند. جانشینی زن به صراحت مجاز بود، اما سیبیل نوجوانی مجرد بود و ایزابلا تنها دو سال داشت. نامزدهای مرد، یعنی پسرعموهای امالریک: شاهزاده بوهموند سوم انطاکیه، بالدوین انطاکیه، و کنت ریمون سوم، کنت طرابلس از نظر سیاسی نامناسب بودند.

مولر شکست خود را به پیشینه آلمانی خود و سوء ظن مبنی بر اینکه مسیحیت او به اندازه کافی ارتدوکس نیست، نسبت داد، عواملی که به ویژه برای رای‌دهندگانی که دیگر مقیم دانشگاه نبودند مورد استفاده قرار گرفت. او نوشت که به دلیل «دروغ‌های توهین آمیز و تاکتیک‌های مبتذل انتخاباتی» شکست خورده بود. ویلیامز در زندگینامه منتشرنشده خود نوشت که «شرایط مورد لطف او قرار گرفته» و برخلاف مولر، او را از نظر سیاسی و مذهبی محافظه کار می‌دانند.

اوربیت در اواخر دهه ۱۹۷۰ به قفسهٔ فروشگاه‌های آمریکایی بازگشت، اما در دهه ۱۹۸۰ به دلیل سوء ظن به اینکه شیرین کننده‌های به کار رفته در آدامس، ممکن است باعث سرطان شود، از قفسه‌ها خارج شد.[نیازمند منبع] این آدامس مجدداً در سال ۲۰۰۱ در ایالات متحده عرضه شد.