سرخ رویی

شاها همه ز شادی بزم رفیع توست این سرخ رویی گل و این افتخار گل

چو لاله سرخ رویی بایدت زود سیه دل تر ز لاله بایدت بود

ز سرخ رویی اگر لاله دم زدی در باغ به خون دیده ز روی تواش خجل کردم

صحبت روشن ضمیران سرخ رویی بر دهد شاخ مرجان در کنار بحر سر تا پا گل است

کنون ز عدل تو عالم چنان شد امن آباد که سرخ رویی شمع از طپانچه‌های صباست

مباد از نشأه می سرخ رویی می پرستی را که در ایام بی برگی زپای تاک برخیزد

رنگ شکسته دارد اقبال سرخ رویی این لعاب بی‌بها را نتوان به زر خریدن

زمین سرخ رویی ز روی تو یافت چو برق آتش ابر تیغ تو یافت

می شود ز اشک ندامت دانه امید سبز سرخ رویی لاله باغ پشیمانی بود

گر چو جام می خیالی سرخ رویی بایدت با حریفان تو دل خود صاف باید ساختن