لاله باغ

چون داغ، دل به لاله باغ جهان مبند مرده است این چراغ، نفس تا کشیده‌ای

بیا ساقی آن لاله باغ عیش که بر جان ماتم نهم داغ عیش

لاله بی روی تو داغ دل ماست داغ تو لاله باغ دل ماست

بیا ساقی آن لاله باغ ذوق که دارم ازو بر جگر داغ شوق

تا مهر بر فروخت ببرج حمل چراغ پر شمع و پر چراغ شد از لاله باغ و راغ

رخی دارد چو ماه نو شود پر لاله باغ از وی اگر خواهی بیفروزی دو صد شمع و چراغ از وی

ز لاله باغ پر از شمع بر فروخته بود نمود باغ بدان شمعهای خویش اعجاب

که این دخمه پر لاله باغ تو باد کفن دشت شادی و راغ تو باد

سرو گلزار بهشت است قد دلجویش لاله باغ تجلی است رخ نیکویش

تنور وش زچه رو زآتشش درون همه تفتید اگر نه لاله باغ است داغدار محبت