راست راست

ولیکن آنکه بود خوب و راست راست بود وگرچه زشت گراید به چشم کژ نگری

نیر آن غمزه بر دل آمد راست راست ناکرده بر نشانه هنوز

عهدها بندد که سازم عاقبت دل با تو راست راست گویم این سخن هم نیست چندانی درست

دین و دنیا هر دوان مر راست راست راستی را دار دین راستین

ای حسن اغیار را هرگز نباشد طبع راست راست است این زاغ را هرگز نباشد پر سفید

راست نشینیم و بپوییم راست راست نیوشیم و بگوییم راست

هر یکی را ولایتست جدا کژ با راست راست کی آید

ای دیده راست راست دیده چون دیده تو کجاست دیده

تا شود اوقات شب و روز راست راست که خورشید به میزان شود