خون بار

چون ابر بهار چشم خون بار من است چون غنچه نشکفته دل زار من است

در ماتم او ز چشم خون بار چو سیل گر دوخته نیست چشم عبرت بینت

آنکه مانند تواش یار دل آزاری هست چون منش دیده خون بار و دل زاری هست

آنجا مژه سرگرم نظر بازی و اینجا صد خار مرا در دل خون بار خلیده

که چندان بلا ریختی برسرم که خون بار شد چشم پرگوهرم

از دود دل خلق درین ماتم خون بار یک شهر پر از آتش دلسوز ببینید

بگفتی دیده را کای ابر خون بار ز سیل خون چه می‌بندی ره یار

صبح جمال تو شد تیره چه در خاک و خون بار عیال مرا بست سوی شام غم

چوهش از تنش ناپدیدار گشت بدو دیده آن خلق خون بار گشت