حصاد

پس چو تن باشد جهاد و اعتقاد جان این کشتن نباتست و حصاد

تا ز پا آمد حصاد دستگیر عین عینک مخزن درج دهان خالی ز درهای ثمین شد

چالاک و دلیر و کاردان باش در وقت حصاد و خوشه‌چینی

دهد خدا برکت، چون به کشته بی منت بسا گرسنه که سیرش کنم به وقت حصاد

و جعلت اسقامها تعتادها فهی زروع قد دنا حصادها.

هر تخم کشته اند حریفان، درو کنند گندم نمی کند کسی ازکشت جو حصاد

وَ إِنَّ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ لَمَنْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ یعنی القرآن وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ یعنی التوریة و الانجیل، «خاشعین» ای متواضعین للَّه عزّ و جلّ، لا یَشْتَرُونَ بِآیاتِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِیلًا ای عرضا یسیرا من الدّنیا، کفعل الیهود ممّا اصابوا من سفلتهم، من المآکل، من الطّعام و الثّمار عند الحصاد.

ابراهیم عبدالقادر مازنی (۱۸۹۰–۱۹۴۹) ادیب، نویسنده، شاعر، روزنامه‌نگار و ناقد مصری بود که به زبان فارسی نیز پرداخت. او از دانشسرای آموزگاران فارغ‌التحصیل شد و به آموزگاری روی آورد. سپس به روزنامه‌نگاری پرداخت و برای روزنامه‌های الأخبار و البلاغ می‌نوشت. مجلهٔ الأسبوع را توانست مدتی کوتاه نشر دهد. حصاد الهشیم، قبض الریح، دیوان شعر، بشار بن برد، شعر حافظ از آثار اوست. کتابخانهٔ شخصی خود را به دانشکدهٔ ادبیات، دانشگاه قاهره اهدا نمود.

آن به حصار حصون و فتح ممالک این به حصاد زروع و ضبط طواحین

منم که کرد فلک کشت زندگیم حصاد منم که داد زمین خاک هستیم بر باد

رحمی کن ای نگار که در کشتزار عمر جز کشت خویش ندروی اندر گه حصاد