بیعانه

بگذارید که در تنگ شکر، گم گردیم کان پشیزیم که بیعانه سودا نشویم

جنس ارزنده و ارباب بصارت مشتاق نتوان دست ز بیعانه سودا برداشت

نی یوسف مصری تو که در بیع کس آیی بیعانهٔ جان چیست که سودا نکند کس

دیدم صنمی، های صلا، کعبه‌نشین‌ها بیعانه ببازید به یادش دل و دین‌ها

در بیع وفای تو من از بس که حریصم ناکشته به بیعانه دهم وجه سلم را

بیعانهٔ هزار غلام است خنده‌ات سد بار بندهٔ لب پر خنده‌ات شوم

اگر بیعانه خواهد زلف او عقل و دل و دین را بده صائب که چند و چون درین سودا نمی‌گنجد

بردند ز ما مفت و به ما باز فروشند بیعانه ى این شرم توان داد جهان را

دو عالم نقد جان بیعانه دادند چه سودست این که با سودای عشق است

گفتی غم ما خواهی، دل بند و ز جان بگسل اینک دل و جان بستان، بیعانهٔ سودا را