بیوه‌زن

ز یک حملهٔ لشگر شهریار بجست و امان خواست چون بیوه‌زن

چراغ بیوه‌زن را نور مرده خروس پیره‌زن را غول برده

۱۲ .پیران ضعیف و بیوه‌زنان و یتیمان و محتاجان و غریبان را همه وقت امداد می‌فرماید که گفته‌اند که هرکس که دستگیری نکند سروری را نشاید و نعمت بر او نپاید.

گریه بیوه‌زن و اشک یتیمان عراق ای بسا آب که در دیده خارا آورد

ز ترکتازی تو، مانده بیوه‌زن ناهار ز حیله‌سازی تو، گشته مطبخی نالان

ماه چون بیوه‌زنان پوشیده به حجاب سیه اندر، همه تن

چراغ مجلس ما شمع آه بیوه‌زنان انیس و مونس ما نالۀ دل ایتام

ای دل خودکامهٔ تو شیوه‌زن ای زتو خون در جگر بیوه‌زن

برگرفتی همچو سقا مشک آب بیوه‌زن را آب بردی وقت خواب

ابر چون زُفت گشت در باران شد ستم‌کش روانِ بیوه‌زنان

«شاهان مغلوب شدند و گفتند سلام…، تحنو ویران شد، سرزمین هتی‌ها آرام گرفت، کنعان به یغما رفت، و شر بر سر آن فرو ریخت…، اسرائیل غمگین شد…، خور بیوه‌زنی برای مصر شد، همه سرزمین‌ها متحد شدند و آرامش بر همه حکم‌فرما شد، هر که آشوبگر بود در بند مرنپتح شاه درآمد.»