بیدین

رهی شکسته تر از عهد مردم بیدین درازتر زغم یار در شب هجران

بیدل و بیدین شود گر بخورد جرعه ای از می لعل لبش زاهد خلوت نشین

که بنشست بر چشم و جست از قفاش چنین دید بیدین سزای جفاش

کی تواند عاشق بیدین و دل صبر از دیدار آن ماه چگل

میان طالب بیدین و غالب بی داد که کارشان همه میل دل است و خواهش زر

تو با دل باش و با دین باش ناصح که ما را بیدل و بیدین پسندند

فدهشنا من جمال یوسف ثم افقنا فاذا کاسات راح کدماء بیدینا

چو بر مرد بیدین سرآمد زمان گریزان شد آن کس که بُد بدگمان

خانه بیدینان گیری همه راست خوی تو چو خوی انبیاست

ای ملکی کز تو بهر کشوری بهره بیدینان گرم و عناست