تریاقی

دهد از ذات خالد و باقی ضر زهری و نفع تریاقی

باده غم زدا فکن در جام انه رقیتی و تریاقی

کهی حشیش فروریخته به وقتِ سحر که فاضل از همه معجون هایِ تریاقی ست

سرت گردم، لب خشک به زهر آغشته‌ای دارم فانّ القلب ملسوعٌ و ماء الدّنِ تریاقی

پی تحصیل تریاقی کن اقدام مهل کز کف رود اوقات و ایام

همچو نی زهری و تریاقی که دید همچو نی دمساز و مشتاقی که دید

صفای طینت پاک تو، لیک تریاقی است؛ که شاید ان شاء الله رهاندم از سموم

حنظل بادیه ات را همه شهد رطب است زهر عشق تو بمسموم کند تریاقی

من و زهر تو که هم زهری و هم تریاقی من و درد تو که هم دردی و هم درمانی

کسی کو زهر شیرین میخورد از جام زرینی می تلخ از سفال من کجا گیرد به تریاقی