تجوید
معنی کلمه تجوید در فرهنگ معین
معنی کلمه تجوید در فرهنگ عمید
۳. (اسم مصدر ) درست ادا کردن حروف و کلمات، مانندِ تلفظ فصحای عرب.
۳. (اسم مصدر ) [قدیمی] نیکو کردن، سره کردن، کاری را نیک کردن.
معنی کلمه تجوید در فرهنگ فارسی
۱- ( مصدر ) نیکو کردن سره کردن . ۲- نیک گفتن . ۳- ( اسم ) علم نیکو تلفظ کردن حروف و کلمات قر آن .
معنی کلمه تجوید در دانشنامه آزاد فارسی
(در لغت به معنی خوب انجام دادن کار) در اصطلاح علوم قرآنی، فنّ صحیح خواندن قرآن و خوب اداکردن حروف و شناختن وقف ها. قدمت آن به روزگار حضرت رسول (ص) می رسد. علم تجوید محصول علم قرائت است که برای تسهیل خواندن، قواعدی از قرائات هفت گانه یا دَه گانه را استنباط کرده و به شرح آن پرداخته است. از کتاب های مهم تجوید به زبان فارسی: سرّالبیان فی عِلمِ القرآن اثر حسن بیگلری؛ آشنایی با واژه های تجوید و قرائت قرآن مجید، اثر مرتضی عطایی؛ اجودالقرائات (خودآموز قرائت و تجوید قرآن) اثر شمس الدین حاج حسینی؛ و تجوید جامع، اثر ابراهیم پورفرزیب.
معنی کلمه تجوید در دانشنامه اسلامی
علم تجوید، در مجموعۀ علوم قرآنی و فنون عربیت جای داشته و از آغاز با مطالعات آوا شناسی زبان عربی همراه بوده و مسائل و مباحث آن همواره با علم وقف و ابتدا، علم الاداء و علم قرائات هم پوشانی داشته است.
تجوید در لغت به معنای تحسین، زیباسازی، نیکو گفتن، سالم و بی عیب گردانیدن است تجوید برگرفته از جَوْدَت (نیکویی) و جَیِّد (نیکو) متضاد رَدِیّ (وازده و نامرغوب) که در اصطلاح نیز نزدیک به همین معنا گرفته شده است. در اصطلاح، عبارت است از تلفظ حروف عربی از جای خود، به گونه ای که حق صفات هر حرف و نیز احکام آن بخوبی اداء و رعایت شود. هدف از علم تجوید توانا ساختن قاری بر تلاوت زیبا و استوار و تلفظ فصیح حروف قرآن کریم و حفظ زبان از اشتباه در خواندن کتاب الهی است. ابن جزری (متوفی ۸۳۳) در التمهید فی علم التجوید تجوید را زیور تلاوت و زینت قرائت می داند.
[ویکی اهل البیت] «تجوید» در لغت به معنای تحسین، زیبا انجام دادن کار و نیکو گفتن و در اصطلاح عبارت است از تلفظ حروف (عربی) از جایگاه خود، به گونه ای که حق هر حرف از صفات آن و مستحق آن از (احکام) به خوبی ادا و رعایت شود. پاسداری از الفاظ قرآن کریم در بُعد صوتی آن از اهداف این علم است.
«تجوید»، مصدر باب تفعیل و در لغت به معنای تحسین، زیبا انجام دادن کار و نیکو گفتن و در اصطلاح عبارت است از تلفظ حروف (عربی) از جایگاه خود، به گونه ای که حق هر حرف از صفات آن و مستحق آن از (احکام) به خوبی اَدا و رعایت شود: «التَّجویدُ اِعْطاءُ الْحُرُوفِ حَقَّها مِنْ صِفَة لَها وَ مُسْتَحَقَّها».
حق حرف، کیفیتی است که قِوام حرف به آن است و آن عبارت از مخرج حرف و صفاتی است که در نهاد حرف وجود دارد. این صفات را نمی توان از حرف سلب کرد زیرا وجود حرف و تمایز آن از سایر حروف و آواها بر رعایت صفات مذکور مبتنی است؛ مانند صفت جَهْر، شدّت و استعلاء.
مستحق حرف به کیفیت صوتی و آوایی گفته می شود که در ترکیب حروف و پیوند آنها ایجاد می شود. احکام تجوید از قبیل ادغام، مدّ، اخفاء، اقلاب، صله و... از مستحقات حروف است.
ابوعمرو الدانی تجوید را چنین وصف می کند: تجوید یعنی رسیدن به نهایت اتقان و استواری و زیباسازی. تجوید قرآن، ادای حقوق حرف و حفظ ترتیب و مراتب هر یک و تلفظ روان و فصیح حرف از مخرجش بدون افراط و تفریط است.
دیگری گفته است: تجوید مهارتی است که با تمرین فراوان در قاری قرآن به صورت ملکه ایجاد می شود. این هر سه تعریف تجوید را به عنوان یک مهارت و از مقوله فنّ معرفی می کنند.
دانش تجوید از دانش های قرآنی است که مخصوص قرائت قرآن بنا نهاده شده و درباره مجموعه قواعد و احکام تجوید و شناسایی و معرفی حق و مستحق حروف بحث می کند.
معنی کلمه تجوید در ویکی واژه
نیک گفتن.
علم درست ادا کردن حروف و کلمات قرآن.
جملاتی از کاربرد کلمه تجوید
ترانه آزاده با صدای هایده، آهنگ از علی تجویدی با شعر رهی معیری
هایده: اولین آهنگی که من خواندم از ساختهٔ استاد تجویدی بود با شعری از شادروان رهی معیری. در برنامهٔ از گل‌ها که اسم تصنیف‌اش «آزاده» بود.
ابو عبدالرحمن السلمی قرائت قرآن، و تجوید آن را آموخت و در آن مهارت یافت. سپس حفظ و قرائت قرآن خود را به عثمان بن عفان، علی بن ابی طالب، عبدالله بن مسعود، ابی بن کعب و زید بن ثابت ارائه کرد. همچنین عاصم بن ابی نجود، یحیی بن وثاب، عطاء بن سائب، عبدالله بن عیسی بن عبدالرحمان بن ابی لیلی، محمد بن ابی ایوب، عامر الشعبی و اسماعیل بن ابی خالد، قرآن را از وی فراگرفتند. ابو عبدالرحمان سلمی در طول چهل سال پیاپی - از زمان خلافت عثمان بن عفان تا مرگ خودش - در مسجد بزرگ کوفه می‌نشست و برای مردم قرآن تلاوت می‌نمود. بدون آنکه هزینه ای برای آن دریافت کند.
تصنیف «سنگ خارا» به آهنگسازی علی تجویدی و خوانندگی مرضیه با شعری از معینی کرمانشاهی نمونه‌ای از آواز بیات کرد است.
ز جفر و منطق و تجوید و رمل و اسطرلاب نجوم و هیات و تفسیر و حکمت و آثار
آن که شدش در صغر سن ز فیض کشور تجوید مسخر تمام
میرزا ابوالحسن فرزند حاج شیخ محمد، و از نوادگان ملا فتح‌الله کاشانی در سال ۱۳۲۰ هجری قمری در تهران متولد شد. در کودکی و نوجوانی، قرآن، تجوید و ادبیات عرب را نزد پدر فرا گرفت و کتب رایج در رشته‌های مختلف را نزد علمای حوزه علمیه تهران به خصوص مدرسان مدرسه فخریه (مدرسه مروی کنونی) و قم آموخت.
این یکی در حفظ دانش، پیش از اقران خویش خواه از تجوید خوان و خواه از تفسیر دان
بعد از آن هر وقت در راهروهای رادیو با تجویدی روبرو می‌شدم می‌گفت: دیگر چیزی نمانده، به زودی یک تکخال بزرگ به زمین می‌زنم.
در کاوش‌های اکبر تجویدی در تخت جمشید میان سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۳، لوح‌های گلی بیشتری به دست آمد. این حفاری‌ها در برج‌های بالای دیوار بارویِ بالای کوه رحمت، مهرهایی هخامنشی را یافتند. از یک گروهِ ۵۲مُهریِ بی‌نوشته، برخی نقوش مانندِ مهرهای موجود در بایگانی خزانه‌داری تخت جمشید هستند.
خالقی تأکید می‌کند که اگر راهنمایی‌های صبا نبود او و همکلاسی‌های دیگرش، درس‌های وزیری را به صورت کامل درک نمی‌کردند. او نوشته‌است: «در حقیقت ما در این کار علاوه بر استاد، مرهون بهترین شاگردش یعنی صبا بودیم.» ابوالحسن صبا که به نقاشی و خوشنویسی نیز علاقهٔ فراوان داشت، در همین زمان دوره‌ای را در مدرسهٔ کمال‌الملک نزد هادی تجویدی و کمال‌الملک سپری کرد.
قدکچیان در ۲۵ تیر ۱۲۹۹ خورشیدی در محله سنگلج تهران به‌دنیا آمد. وی فعالیت خود را با تحصیل در هنرستان هنرپیشگی و بازی در نمایش «اسکندرو دارا» در سال ۱۳۲۱ آغاز کرد و بعد از آن در دیگر نمایش‌ها، چون اتلو، دختر گل فروش، سقوط کابینه و نمایش‌های دیگر نقش‌آفرینی کرد و ۲۳ نمایش را در کارنامه هنری خود به ثبت رساند. وی خواهرزاده‌های هنرمندی چون آهنگساز معاصرعباس تجویدی و فیلمساز معاصر مهدی ژورک نیز دارد.
در سال ۱۳۹۰ جهت توسعهٔ بقعهٔ شیخ صدوق، تعدادی از سنگ قبرهای تاریخی این مجموعه تخریب شد که برای نمونه می‌توان به سنگ قبر هادی تجویدی و حسین کوهی کرمانی اشاره کرد.