جان دارو

درد تو جان داروی جانهای ماست خاک درت آب روان های ماست

سخنی کان از آن لب دلجوست باد جانش فدا ، که جان داروست

به وصل خود که جان داروست مجروحان هجرت را جهانی را دوا کردی و من بیمار می‌گردم

جان نالان را به داروخانهٔ گردون مبر کز کفش جان داروی بی‌سم نخواهی یافتن

سخن جان است و جان داروی جان است مگر چون جان عزیز از بهر آن است

ساقی می عاشقانه پیش آر جان داروی جاودانه پیش آر

در حریم خاک اگر با مرگ هم بستر شوی به که باشی زنده جاوید جان داروی خلق

جان داروی او بیار یعنی خاک در قدوهٔ معظم

لعل جان آشوب بگشا، بهر جان دارو بیار زلف جان آویز بشکن جام جان پرور بخواه

ای داور مهجوران، جان داروی رنجوران صبر همه مستوران، رسوای تو اولی‌تر