حذور

حشمتت را نخیز باز حریص دشمنت را گریز زاغ حذور

مسلم خاکت از آفات و عاهات منزه صحت از مکروه و محذور

قوله: «قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ» قد فی اللغة لتزیین الکلام و تحسینه، و قیل هو حرف تأکید، و قال المحققون، معنی قد تقریب الماضی من الحال، یدلّ علی انّ الفلاح قد حصل لهم و هم علیه فی الحال، و هذا ابلغ فی الصفة من تجرید ذکر الفعل، و معنی الفلاح نیل المأمول و النجاة من المحذور. و قال ابن عباس: الفلاح البقاء و النجاح، و معنی الآیة قد سعد المصدّقون بالتوحید و نالوا دوام البقاء فی الجنّة.

گر ضعیفی همچو راسو دزد همچو عکه‌ای ور حذوری همچو گربه همچو موشی پر زیان

عیشِ ترا مانع و محذور نیست تَمر بود یانِع و ناطور نیست

بودم حذور همچو غرابی برای آنک همچون غراب جای گرفتم درین خراب

خلق از این خانه بر حذر باشد خواجه احمد حذورتر باشد

ای عاشقی که موی شکافی بکار عشق ز آهن شکاف غمزه خوبان، حذور باش

و ماالسلطان الا البحر عظما و قرب البحر محذور العواقب

و امثال این روا بود و حد این آن است که دروغ ناگفتنی است ولیکن چون از راست نیز چیزی تولد کند که محذور بود، باید که اندر ترازوی عدل و انصاف بسنجد. اگر نابودن آن چیز اندر شرع مقصودتر است از نابودن دروغ، چون جنگ میان مردمان و وحشت میان زن و شوهر و ضایع شدن مال و آشکارا شدن سر و فضیحت شدن معصیت، آنگاه دروغ مباح گردد که شر آن کارها از شر دروغ بیش است، و این همچنان است که مردار حلال شود از بیم جان که بماندن جان اندر شرع مقصرتر است از ناخوردن مردار. اما هرچه نه چنین بود دروغ بدان مباح نگردد. پس هر دروغ که کسی گوید برای زیادت مال و جاه اندر لاف زدن خویش و ستودن درجه حشمت خویش حکایت کردن، این همه حرام است.