حره

سفینه ها را در بحر دیده اند بسی سفینه یی که در و بحرها بود اینست

پرتو ذات الهی بود تو بحرها چون شبنمی از جود تو

در اواخر سال ۶۳ مسلم بن عقبه که به علت جنایت بزرگی که در مدینه در واقعه حره مرتکب شده بود، مسرف بن عقبه می‌خوانند، در مسیر خود از مدینه به مکه در همین جا در گذشت.

نیروی محرکه راه اندازی الحره، نورمن پاتیز، مدیر اجرایی رسانه و بنیانگذار و رئیس غول صنعت پخش وست وود وان بود. پاتیز در حالی که به عنوان عضوی از سازمان رسانه‌های جهانی ایالات متحده (آژانس فدرال ایالات متحده که همه برنامه های رادیویی و تلویزیونی غیرنظامی خارجی را کنترل می کند)، قویا خواستار ایجاد یک شبکه تلویزیونی با بودجه ایالات متحده بود که به طور خاص مخاطبان عرب را هدایت کند. پتیز همچنین قبلاً مسئول ایجاد رادیو سوا، یک شبکه رادیویی عربی زبان تحت مدیریت سازمان بود که ترکیبی از موسیقی، سرگرمی و اخبار را پخش می‌کرد. ایده راه اندازی الحره از موفقیتی که رادیو سوا در دستیابی به مخاطبان جوان در خاورمیانه به نمایش گذاشته بود، سرچشمه گرفت.

ساحره‌گری در اروپای دوره قدیم در یونان و روم مجازات می‌شد. با ظهور مسیحیت، ساحره‌گری به منزله خرافه تلقی می‌شد اما برخورد با ساحره‌گری تا قرن ۱۰ ادامه یافت.

بحرهای راز پنهان کردهٔ درطلب افکنده ما را جو بجو

در این معنی دهم گر داد مطلب بباید بحرها گشتن مرکب

خمار بی‌حد من بحرهای می‌خواهد که نیست مست تو را رطل‌ها و جره کفاف

قوله تعالی: وَ قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ پس از آنکه سحره فرعون ایمان آوردند موسی یک سال در مصر بود، و ایشان را دعوت میکرد، و آیات و معجزات می‌نمود.

چشم نرگس در کرشمه سحرها خواهد نمود کو نظرها بافته است از غمزه جادوی دوست

خورده شکرها دل من بسته کمرها دل من وقت سحرها دل من رفته به هر جا دل من

ابوحمزه از برخی امامان شیعیان دعاهای متعددی آموخته‌است. شیخ طوسی در مصباح المتهجّد، به نقل از ابوحمزه، دعایی از زین العابدین آورده که در سحرهای ماه رمضان خوانده می‌شود و به دعای ابوحمزه ثمالی مشهور است و شرح‌هایی نیز بر آن نوشته شده‌است. این دعای نسبتاً طولانی مضامین اخلاقی و عرفانی والایی دارد و خواندن آن در بین شیعیان متداول است.

چشم کمال از تلخی هجر تو شد گوهر فشان بی تلخی از بحرها گوهر نمی آید برون

ای نرگس فتنه های جادوت باطل کن سحرهای هاروت

خلیل بن احمد فراهیدی برای نخستین بار وزن کمّی را، که قرن‌ها پیش از او در زبان‌های سانسکریت و برخی زبان‌ها باستانیِ هندواروپایی تدوین شده‌بود، بر زبان عربی منطبق کرد. قواعد او برای زبان عربی بسیار خوب است، اما شمس قیس رازی در کتاب معروفش، المعجم فی معاییر اشعار العجم، و نیز محققانِ پیش از او، عیناً براساس قواعد عربی و بدون توجه به مسائل خاص زبان فارسی، اقدام به تهیهٔ قواعد عروض فارسی کردند و حتّی نام بحرها و وزن‌های مختلف نظم فارسی را تغییر ندادند و از همان نام‌های عربی استفاده کردند. خواجه نصیر طوسی هم، هرچند در کتاب معروفش، معیارالاشعار، سعی کرد بخش‌هایی را که نمی‌شود بر فارسی منطبق یا تحمیل کرد، نشان دهد، اما عملاً کار تازه‌ای برای تدوین قواعد وزن‌شناسی فارسی انجام نداد.

«دعای ابوحمزهٔ ثُمالی» دعایی است که از طریق ابوحمزهٔ ثُمالی از زین‌العابدین روایت شده است و در سحرهای ماه رمضان خوانده می‌شود.

عروض واژه‌ای عربی و به‌معنی فن سنجیدن شعر و شناختن وزن‌ها و بحرهای کلام منظوم با افاعیل عروضی و پیدا کردن اوزان اشعار برپایهٔ آن افاعیل است. به این دلیل این دانش را «عروض» نامیده‌اند که وزن شعر بر آن عرضه می‌شود. برابر پارسی چامه‌سنجی برای آن مناسب می‌نماید. درضمن، اصطلاح «عروض» به جزوِ آخر از مصراع یکم هر بیت شعر هم گفته می‌شود.

البحره (به عربی: بحری) یک روستا در سوریه است که در استان حما واقع شده‌است.