عیاشی

اگر غرایز انسان را سرکوب کنید، غرایز را زندانی کنید، آن بخش از وجود را عصبانی و ناراحت می‌کنید. اگر حق آنها را ندهید، سهم آنها را ندهید، آنها به دنبال فرصتی می‌گردند. این نیروهای ذخیره شده و سرکوب شده به یک باره زنجیرها را می‌گُسلند و کل ساختمان وجودی را که به اشتباه ساخته شده‌است ویران می‌کنند. توبه دقیقاً برعکس این است. شخصی که گناه می‌کند و غرق در هوس و عیاشی است، وقتی بُعد فرشته‌وار شخصیت او خیلی تحت فشار قرار گیرد، به یک باره قیام می‌کند و فاجعه‌ای رخ می‌دهد.

شاه اسماعیل دوم (۲۸ مه ۱۵۳۷ میلادی/۹۴۳ ه‍. ق[یادداشت ۴] – ۲۵ نوامبر ۱۵۷۷ میلادی/۹۸۴ ه‍.ق) سومین شاه از ایران صفوی بود که از ۱۵۷۶ تا ۱۵۷۷ میلادی حکمرانی کرد. از دیدگاه مورخان، پدرش شاه تهماسب یکم به‌دلایل گوناگونی همچون نگرانی از دست دادن تاج‌وتخت و جنگ‌طلبی‌های اسماعیل علیه امپراتوری عثمانی، به منظور دور کردن فرزندش از دربار، او را به حاکمیت هرات منصوب کرد. افزایش محبوبیت اسماعیل پس از پیروزی‌های مختلف بر عثمانی‌ها نزد مردم به خصوص سپاه قزلباش و عیاشی‌های او باعث شد شاه تهماسب، اسماعیل را حدود بیست سال در قلعه قهقهه حبس کند.