تفاخر

یا تفاخر میانه اقران که بنا کرد مسجدی ویران

البته گفته می‌شود در آن زمان دامن بلند برای تفاخر پوشیده می‌شده. موارد مشابه این روایت نیز در چند سند دیگر از جمله سنن الکبری، مسند احمد بن حنبل و سنن ابن ماجه آمده‌است.

حکیمانند کز راه تفاخر عقل کل نازد اگر خوانند از طنزش پریشان‌گوی یونانی

ز نیکبختی و نیک‌اختریش در دو جهان تفاخر پدر و نازش برادر باد

خود ز بهر تفاخر ز خرمن آن کس که خوشه چین تو بوده است خوشه چین باشد

تو را همیشه تفاخر به گوهر اصلی ست حسود را به کلاه گوهر نگا روقباه

گفته بود بتفاخر سگ کوی علیم فخر اینست اگر چند که کمتر زینم

رو تفاخرکن به شمشیری که داری بر میان زان که زیر سایهٔ او جنت جان‌پرور است

سپهر فخر و علا افتخار دین که بدو کند تفاخر دین پیمبر تازی

اینک ای امام(امام در مفهوم کلی مخاطب است)، تفاخر مکن و ستم به ما روا مدار و سخن درست بگوی.

تو تا به فرق زمین پا نهاد ه ای زیبد که از تفاخر سر ساید بر آستان کاکل

راهنمای ملل، پارسی و مادی یا ایلامی است که دست در دست ملل دیگر جهت راهنمایی مهمانان مشخص شده است و مردم همه ملل آزاد بودند تا از لباس، فرهنگ و زبان خود استفاده نمایند در صف نمایندگان و در کل تخت جمشید هیچ‌کس سوار بر اسب نیست، هیچ‌گونه سعی در برتر نشان دادن یا تفاخر پارسی‌ها نسبت به ملل دیگر را نمی‌توان دید.

ای سیدی که از درجات رفیع تو خاک درت تفاخر اعدا و اولیاست