صاحبی

قم اللیل یا صاحبی بالرکایب و قطع لاجلی الفلا و السباسب

سعد علی عیسی آن صاحبی‌که هست بر آسمان سعد و علو شمس افتخار

به آوارگی های رسم حیا به بی صاحبی های ملک وفا

ای صاحبی که از اثر رنگ و بوی تو خون کرشمه، در جگر گلستان کنم

پروردگار شاه عجم صاحبی که هست هم‌کنیتِ ملکشَه و هم نام‌ِ مرتضا

ای صاحبی که از شرف مدح ذات تو هر دم چو آفتاب ز موج سماروم

خادمی چست و صاحبی خوشخوی ساقیی نغز و مطربی خوش گوی

صاحبیه، مجموعه‌ای از قطعات فارسی و عربی است.

مر آن رفیق بباید که بار برگیرد نه صاحبی که من از وی کنم تحمل بار

چه صاحبی است که اصحاب دین و دولت را ز تیغ خامه او حاصل است وعده وعید

نوعی فخری است و نوعی دیگر طائفی، کشمشی و صاحبی نیز از آنهاست. جز اینها انواع دیگری دارد که بی چون و چرا به هشتاد گونه میرسد.