علی الخصوص. [ ع َ لَل ْ خ ُ ] ( ع ق مرکب ) بخصوص. بویژه. خصوصاً. ( ناظم الاطباء ). خاصه. خاصةً. سیّما. لاسیّما. لاترما : در خطه ممالک توران علی الخصوص در بسیط این دولت از خیرات و ادخار حسنات و آثار عدل و اظهار فصل... ( سندبادنامه ص 18 ). علی الخصوص که دیباچه همایونش بنام سعد ابوبکر سعدبن زنگی است.سعدی ( گلستان ).مکن که حیف بود دوست از خود آزردن علی الخصوص مر آن دوست را که ثانی نیست.سعدی.|| در ناظم الاطباء به معنای بطور دقت و بروجه عموم ، نیز آمده است.
معنی کلمه علی الخصوص در فرهنگ معین
( ~. خُ ) [ ازع . ] (ق مر. ) به ویژه ، مخصوصاً.
معنی کلمه علی الخصوص در فرهنگ عمید
به خصوص، خصوصاً به ویژه.
معنی کلمه علی الخصوص در فرهنگ فارسی
بویژه بخصوص خصوصا مخصوصا مقابل علی العموم : ای جبرئیل . این مراست علی الخصوص ? یا مرا و فرزندانم را علی العموم ? ( کشف الاسرار ) بخصوص بویژه خصوصا خاصه سیما
معنی کلمه علی الخصوص در ویکی واژه
به ویژه، مخصوصاً.
جملاتی از کاربرد کلمه علی الخصوص
قدم چو باز نگیرم همه به دست آرم علی الخصوص چنین طالب و چنان مطلوب
جمله به مکّه فرو آمده باجماع مفسّران. و درین سوره یک آیت منسوخ است: ذَرْنِی وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِیداً در شأن ولید بن المغیرة فرو آمد، علی الخصوص، پس حکم آن عام گشت در ولید و در غیر او، آن گه منسوخ گشت بآیت سیف. و عن ابیّ ابن کعب قال: قال رسول اللَّه (ص): «من قرأ یا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ اعطی من الاجر عشر حسنات بعدد من صدّق بمحمّد و کذّب به».
به ناز خفته چه داند که دردمند فراق به شب چه می گذراند علی الخصوص غریب
بعضی مفسران گفتند: این آیت علی الخصوص در شأن سعد بن الربیع فرو آمد که روز احد کشته شد. زن وی آمد بر مصطفی (ص)، و گفت: یا رسول اللَّه من زن سعد بن الربیع ام، که روز احد در معرکه با تو بود و شهید گشت و اینک دو دختر بمن بگذاشت. اگر ایشان را مال نباشد کس ایشان را بزنی نخواهد، و من درمانم، و آن مال پدر ایشان چندان که بود برادر وی که عمّ این دختر کان است بر گرفت.
مراصواب نباشدبجزدعاگفتن علی الخصوص که روح الامین کندآمین
بخویشتن نتوان دید حسن و منظر دوست علی الخصوص کسانی که خویشتن بینند
وگر قدم نکنی رنجه حکم نتوان کرد علی الخصوص که تو حاکمی و بنده غلام
دلم بیاد لبت هر زمان شود بیخود علی الخصوص زمانی که در شراب افتد
اگرچه کار عمارت طریق دانش نیست علی الخصوص کسی کاندرین زمانه کند
رساله منی یا همان الحراره الغریزیه، یکی از کتابهای نظام الدین احمد گیلانی(۹۹۳ق/۱۵۸۵م) در طب سنتی و زمینهٔ حرارت غریزی است که به بررسی علل حیات و بروز مرگ در جانداران و علی الخصوص انسان می پردازد.
بنوش می که سبکروحی و لطیف مدام علی الخصوص در آن دم که سر گران داری
ایشان از بنیانگزاران جماعت و از علمای بنام اهل سنت ایران در منطقەی اورامانات بوده که در میان مردم منطقه غرب کشور علی الخصوص کرمانشاه و کردستان دارای جایگاه ویژه ای از لحاظ مسائل اعتقادی و فرهنگی میباشند.