خربنده

بود مرا کار به خربنده ای چشم به بار همه افکنده ای

نیکولو در کودکی بیمار شد و به دنبال عقاید مغولی نامش را به «خربنده» تغییر دادند، که به حروف ابجد «سایه خاص آفریننده» معنا می‌دهد که رشید الدین فضل‌الله همدانی طی ابیاتی آن را توضیح داده‌است. تغییر نام هنگام حوادث ناگوار نزد مغولان، سنتی رایج بود.

ستور لاشه چو پرداخت کالبد زروان نه بار برد و نه خربنده اش بر آخور بست

سالها خر بنده بودی بس بود زانک خربنده ز خر واپس بود

ای چو خربنده حریف کون خر بوسه گاهی یافتی ما را ببر

ای بندهٔ دهرِ دون نواز گنده با ک..ن خری ساخته، چون خربنده

شدی بندهٔ خاص فرج و شکم شکم بنده باشد ز خربنده،کم

سرو را هرگز خربنده که دید ماه را دید کس از پشم کلاه

چو خر ندارم و خربنده نیستم ای جان من از کجا غم پالان و کودبان ز کجا

جهانرا جان توانی شد بدانش چرا از جاهلی خربنده باشی

در نوجوانی به فرمانروایی خراسان منصوب شد. در این دوران بود که روحانیان حنفی پیوسته او را به گرویدن به این مذهب تشویق می‌کردند. تلاش آنان به سرانجام رسید؛ او مسلمان و حنفی شد و حنفیان را احترام و تکریم فراوان کرد. وی پس از اسلام آوردن نام خود را از «خربنده» به «خدابنده» تغییر داد.

صورت جان وقت سحر لاف همی‌زد ز بطر بنده و خربنده بدم شاه و خداونده شدم