خذلان

برای جسم، خریدیم زیور پندار برای روح، بریدیم جامهٔ خذلان

در تیره شب ضلال خذلان نور تو شده سراج وهاج

بزن همیشه بدریای لعنت و خذلان شناه و غوطه چو بط سفید و ماهی شیم

بیاید ترک این اعمال زنهار که روح آسایش از خذلان ندارد

و گفت: فاضلترین کارها خلاف رضای نفس است و هرچیزی را علامتی است. علامت خذلان دست داشتن از گریه است و هرچیزی را زنگاری است و زنگار نور دل سیر خوردن است.

خود چه خذلان ازان بتر که کسی باغ رضوان بدل کند به خسی

چو شد مخالف و در دوستی خلاف آورد نشاط او همه غم گشت و جاه او خذلان

نه از موافق تو ز استر شود نصرت نه از مخالف تو دورتر شود خذلان

نخواهد کرد برتو کاراگر زین بیشتر گویم مگر درتو فکند ایزد ز خشم خویشتن خذلان

دلم بر هرزه گردیهای این گمراه می سوزد مهل زین بیشتر سرگشته صحرای خذلانش

بار ایت یارانش رود رایت نصرت با لشگر خصمانش بود لشگر خذلان