هاویه

بهر خجسته سال وصولش به هاویه نفس ریا هلاک شد اندر کرند گفت

قوله: وَ الَّذِینَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ وَ الْإِیمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ. انصار نبوّت و رسالت‌اند، اصحاب موافقت و مراقبت‌اند، منبع جود و سخاوت‌اند. ربّ العالمین روش ایشان ستوده و ایثار ایشان پسندیده که: وَ یُؤْثِرُونَ عَلی‌ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ قومی که از بیشه حسد هرگز خاری بدامن ایشان نیاویخت، از بیابان نفس هرگز غباری بر گوشه رداء اسلام ایشان ننشست. از هاویه هوی هرگز دودی بدیده ایشان نرسید.

تات باشد به کنج زاویه جاه برگرفتی به قعر هاویه راه

هواست دانه و من دانه چین وهاویه دام اگر به دانه بمانم به دام درمانم

شد زمین بادیه همچون بهشتی در بهشت وان هوای هاویه همچون بهار اندر بهار

قرة العین اتابک ملکی شیر دلی کاتش هاویه از خنجر او یک شررست

چون بگشایم ز هم دیده به هر صبحدم هاویه‌سان آیدم بادیه‌ای در نظر

در چشم نکوخواه تو یک طایفه نورست بر جان بداندیش تو یک هاویه نارست

اگر به هاویه‌ مهر تو بگذرد سازد رحیق و ماء مَعین از حَمیم و از غَساق

بدان که خلق در هاویه افتاده اند و وادیها را نهایت نیست، لکن مهم در دنیا شش چیز است: خوردنی و پوشیدنی و مسکن و خنور خانه و زن و مال و جاه.