خانواده

بسا سلالهٔ شاهنشهان که حشمتشان گذشته بد ز سر تاج خانوادهٔ کی

هر وقت ز آشیانهٔ خود یاد می‌کنم نفرین به خانوادهٔ صیاد می‌کنم

گفته می‌شود او در یکی از مناطق شهر رم در خانواده ای اشرافی و دورانی نسبتاً آرام به دنیا آمد و هم نام پدر خود شد.

سخاوت و کرم و جود و مردمی هنر ز خانواده تو شد نیام تو توم

علویی در بغداد زنی را به خود خواند آن زن از وی دینار و درهم خواست. علوی گفت: تو به آن راضی نیستی که جزوی از اهل خاندان نبوت و خانواده ولایت در تو فرود آید؟

مگذر از خانواده عصمت جان و تن را نثار ایشان کن

ز نو بباید یک خلقتِ دگر کابقا به خانوادهٔ ننگینِ بوالبشر نکند

زبر قلم وی است و در دستش خرج خود و خانواده و شوهر

امیدوارم آسمان و اختر را با شما بیرون از این شیوه شماری باشد، و خواست پاک یزدان را با آن خانواده دگرگون گیرو داری. کار و بار خویش و خویشان را به هنجاری که هست نگارندگی کن و این فرسوده روان را که دور از تو به مرگ نزدیک تر از زندگانی است از نوید تندرستی زندگی بخش. بستگان را سراسر درودی از من برساز و جداگانه نامه را لابه جوی و پوزش اندیش زی.

روانی پی نوره جستن چو حیزان از این خانواده بدان خانواده

نیز باید که پیر زاده تو نبرد زن زخانواده تو