حال

زین سخن همچون خیالی شد خیال حال بر وی گشت حالی زین محال

به گرد کوی مهرویان شده عشّاق سرگردان به جانت کز سر احسان نظر در حال ایشان کن

چو رهبر به حالت نمی داشت سود همین راهزن، خضر راه تو بود

گر بر ظلکم دست رسد، بر تو محال است کان پایه به صد عرش رسیدن نتوان یافت

عقل با عشق محال است برآید صائب زال با رستم دستان چه تواند کردن؟

تا دلش ناید به درد از حال ما خویش را از حال ما غافل گرفت

. اما هر دو حالت غیرممکن هستند؛ زیرا نشان دادیم که برای هر

چونکه پیری نفرستاد خداوند رسول؟ یا از این حال نبود ایزد دادار خبیر؟

یاران همه در حالت خوش مست سماعند کز یار سفر کرده قاسم خبر آمد

زهی راست از تو همه کار ما به هر حال لطفت نگهدار ما

مرا چنین و چنین حالتی فتاد امروز برون خرام و بیا تا شویم باده گسار