جر

و این هم باشد گناه دست و دل او جرم ندارد در این معامله خازن

بر سر کوی وصل تو مرغ صفت پریدمی آه! اگر نسوختی آتش هجر بال من

مرا چو مست کنی زین شجر برآرم سر به خنده دل بنمایم به خلق همچو انار

آن مشت غباریم که در راه محبت شد ریگ روان قافله بی جرس ما

زمانه حامل هجرست و لابد نهد یک روز بار خویش حامل

وصل تو داشت حوزهٔ ارباب ذوق جمع هجر تو کرد خاطر مجموعشان پریش

به هجران بختت ار چه سعیها کرد منال آخرکه دردت را دوا کرد

همچو گل از دست من دامن مکش خنجر خار جفا بر من مکش

سیهان را به خنجر روشن کرده چون لعل مهرهٔ گردن

مرا دو دیده ز هجران سفید گشت که دید؟ که از نهال خزان دیده بشکفد نسرین