جانگزا

دولتی را کز ابتدا دارند همه زین خلق جانگزا دارند

نیش منت را به زهر جانگزا پرورده اند صبر کن بر زخم خار و سوزن از عیسی مخواه

طلبکار از دل و جان گشت پیکان محبّت را که تیر جانگزا در سینه ی او عین مرهم شد

شام و آن ساحات را بستد به تیغ جانگزای وندر آن‌سامان‌نماند از مرد و زن یک‌تن به‌جای

همان به که فرمان دهی تا تو را برم دور از این آتش جانگزا

بسان ‌گرزه مار جانگزا در دست مارافسا سنان مار شکل اندر کف شیران اژدر در

کرد قربانی جوانی را که چشم عقل پیر چشمۀ خون در عزای جانگزای او گشود

وسعت خلقت نعیم جانفزاست تنگی خویت جحیم جانگزاست

یکی داستان دیده ام جانگزای ز گفت مهین دخت شیر خدای

دولشگر چو در پهنه کردند جای براهیم با نیزه ی جانگزای