جاجا

فهات علی نغمات المثانی زجاجات خمر ممالی و حرام

بیدل این بار امانت به زمین سود سرت تاکجاجامهٔ‌معشوق به‌بر خواهی‌داشت

اجاجا یک منطقهٔ مسکونی در الجزایر است که در استان ورقله واقع شده‌است.

ادر لله درک من ملیح زجاجات العقار بلانقار

ترا تا هستی و پندار باشد کجاجان تو برخوردار باشد

در این کتاب پسندیده و مقبول و ناپسند و مردود را یافتم، اما آنچه پسندید بود انشاء و هنر مؤلف بود، که هیچ ایرادی ندارد، جز در موارد اندک، اما مواردی که ناپسند و ناپذیرفتنی است جدلیات و نظریه‌ها و احتجاجاتی است که مؤلف بیان می‌کند، چرا که مؤلف در اکثر موارد چیز درخور توجّهی بیان نکرده که قابل اعتماد باشد. از جمله عیوبی که در این کتاب می‌توان دید یکی عیب جویی و طعن مؤلف نسبت به فضلاء است که این امر باعث می‌شود شخص منصف نسبت به ایشان غیرت ورزیده و در مقام دفاع از آنان برآید. از جمله عیوب دیگر می‌توان به خودستایی مؤلف اشاره کرد، عیبی که عمل انسان را از بین می‌برد و باعث خشم خداوند و بندگان می‌شود.

من رقدة السکر انتبه فاطلب زجاجا واسق به

به ابراهیم و سرگذشت او در قرآن نیز اشاره‌هایی شده و روایت قرآنی تفاوت‌هایی اساسی با آنچه در تنخ موجود است، دارد. قرآن برخلاف تنخ به زندگی وی پیش از مهاجرت بسیار پرداخته‌است. او را اولین مسلمان، سازنده کعبه و تبلیغ‌کننده پرستش خدای یگانه معرفی کرده‌است. مناظرات و مباحثات وی در معرفی و تبلیغ توحید و احتجاجاتش علیه شرک به تفصیل بیان شده‌است. همچنین نام پسری که به قربانگاه برده شده در قرآن موجود نیست. میان حضور ابراهیم در سوره‌های مکی و مدنی تفاوت‌هایی دیده می‌شود و جایگاهش در سوره‌های مدنی بالاتر رفته‌است. به نظر پژوهشگران تاریخ ادیان بیشتر داستان‌های قرآنی دربارهٔ ابراهیم ریشه در تلمود دارد. قرآن همچنین پدرش را برخلاف تنخ، آزر نامیده شده‌است.

بتو میبینم اینجاجان دیدار به جان هستم ترا اینجا خریدار

سرکار ساسان را بنده چهرم و زنده مهر، شاگردی خام نگارشم و نوآموزی سرد گزارش. بندگان والا والی سه نامه فرمایش کرده بود اینک نگاشته نیاز فرگاهش افتاد. اگر بنگه آرای سراست مهربانی فرموده به دست خودش چشم گذار آور. چنانچه خرمی بخشای باغ سرکار سردار است، همراه هر که دانی و هر هنگام توانی، بدیشان باز فرست. مگر فر شتاب تو این درنگ دیر آهنگ رهی را چاره فرماید، همین نیاز نامه را نیز بر روی نگارش های سه گانه کشیده، که آن روی را به سرکار ایشان نگاشته ام و گرفت و بخشایش را به مهر و کین سرکارش گذاشته. اگرت پروائی هست همه را از ایشان بستان و برنگار. جاجا به کار خواهد خورد. کوتاهی در فرستادن و نگاشتن روا نیست و از من نیز بیش از این گفتن سزا نه.

لَوْ نَشاءُ جَعَلْناهُ أُجاجاً، اگر ما خواهیم آن باران را تلخ کنیم یا شور، فَلَوْ لا تَشْکُرُونَ (۷۰) چرا از من آزادی نکنید؟

اجاجا ۱۳۴ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده‌است.

لِتَسْلُکُوا مِنْها سُبُلًا فِجاجاً (۱۹) تا میروید در آن و از آن در شاه راههای فراخ پیدا.

ز خان و مان بیفتادند ناکام مگر جاجا یکی تنها و دروای