تیمم

بعهد تو نسزد بندگی غیر تو کردن نکرد بر لب دریا کسی بخاک تیمم

چون آب روان دیدی بگذار تیمم را چون عید وصال آمد بگذار ریاضت را

آب مسیحا شده خاک رهت تا بشتابد به تیمم گهت

جز بر تو ثنا و مدح گفتن باشد چو تیمم و لب یم

گو تیمم به خاک میکن از آنک ز آب حیوان وضو نمی‌دارد

درین دریا که از ساحل تیمم می‌کند موجش به آب دیده می‌باید وضویی چون‌ گهر کردن

چون تیمم با وجود آب دان علم نقلی با دم قطب زمان

تا درگه او یابی مگذر به درکس زیرا که حرام است تیمم به لب یم

در مجلس تو، ز دیگران شعر برساحل شط بود تیمم

برهان برفشاندن دامان ناز اوست گرد یتیممی که به گوهر نشسته است