تیره روز

نور آیینه به اندازه خاکستر اوست تیره روزان دل خورشید شعاری دارند

مرا این روسفیدی در میان تیره روزان بس که کردم صرف آن آیینه رو خاکستر خود را

اسماعیل خلج (زادهٔ ۲۲ آذر ۱۳۱۵) نمایشنامه‌نویس و کارگردان و بازیگر صاحب سبک ایرانی است. مهم‌ترین دست‌آورد خلج، دراماتیزه کردن زبان لایه‌های فقیر و حاشیه‌نشین شهری در دهه‌های چهل و پنجاه است. او به زندگی مردمان تیره روز طبقهٔ فرودست می‌پردازد، خلج در آثار نمایشی پیش از انقلاب خود برای زبان لایه‌های فقیر و حاشیه‌نشین شهری آن دوران معادل نمایشی خلق کرد. این زبان نمایشی غنی، با وجود بهره‌وری از مفاهیم و کلام لایه‌های فقیر جامعه به هیچ‌وجه «عامیانه» نیست.

جان نورانی نپردازد به جسم تیره روز پیش پای خویش دیدن شمع را مقدور نیست

تو از آن زمان که پنهان رخ از ابر زلف کردی همه‌روزه تیره روزم به شبِ سیاه ماند

همین دم تو را همچو سنگ سیاه کند تیره روز تو گردد سیاه

تیره روزان سرمه چشمند اهل دید را کی غبار خاطر آیینه خاکستر شود؟

از تیره روزیست که با ضعف همچنین هستیم ما و خط تو بر آفتاب یار

بال و پری نزد چو بدام اندر اوفتاد این صید تیره روز مگر بال و پر نداشت

سیاه شد چو شب تیره روز روشن بختم ز محنت شب هجران دیر باز چو سالش

باد تیره روز خصم هر دو شاه خصم بند کاین جهان را دولت ایشان همی رخشان کند