نابسامان

خود همین عنوان عذر نابسامان منست گر پذیری ورنه امر از تست لطف از کردگار

من ز ساسان اصلم وتو فرع را سامان دهی زیبد از تو نابسامان اهل ساسان داشتن؟

برگ کاهی نیست کشت نابسامان مرا خوشه از اشک پشیمانی است دهقان مرا

زین بخت نابسامان کامی نیافت خسرو برباد آرزو شد سرمایه جوانی

شد پریشانتر ز افسر مغز من، داغی کجاست تا سر این نابسامان را کند گردآوری

عجب دارم که یار این نابسامان را به یاد آرد چه افتاده است کس خواب پریشان را به یاد آرد؟

سبز کشت نابسامانم مکن بهره گیر از ابر نیسانم مکن

من به چشم خویش دیدم کعبه را کز زخم سنگ اشک‌بار از دست مشتی نابسامان آمده