توقیر

از اوست باقی ترتیب دین پیغمبر از اوست حاصل توقیر ملک شروانشاه

در این معبد، فنا را مایهٔ توقیر طاعت کن که‌ چون ‌خاکت ‌دو عالم ‌سجده ‌وقف‌ یک ‌جبین باشد

صدر اجل محمد طاهر که لفظ حمد از لطف لفظ اوست که توقیر کرده اند

عزت و عزلت و توقیر و قناعت چه کند آنکه یک عمرپی نان چو سگان در تک و پوست

ز هیبت تو برفتی به باد استخفاف اگر نکردی حلم تو کوه را توقیر

حرفی از آیات تعظیمت رسولٌ قد خلت لفظی از عنوان توقیرت شفیع المذنبین

پذرفته قضا از سمت عزمش جریان آموخته کوه از صفت حلمش توقیر

خصلت دوم و آن بلندی است در حضرت پادشاه بهمت بلند زندگانی کند و بر کاکت و خست طبع طمعهای فاسد نکند و نظر بر هیچ چیز نیندازد و در التماسات پراکنده بسته دارد و خود را عزیز النفس و قانع و کوتاه دست دارد که پادشاه چون بنور فراست این اخلاق مشاهده کند مقبول و محبوب نظر او افتد در توقیر و احترام او بیفزاید و آنچ مقصود باشد زیادت از آن با حسن الوجه حاصل شود و آب روی بیفزاید و نام نیکو منتشر گردد.

بخدمتش برس ار آرزوست توقیرت که هر که ماند ز توقیر ماند در تقصیر

تا قناعت‌ دستگاه خوان توقیر من است آب چون آیینه افکنده‌ست نان روغنم