توان بخشی

نثر ساده و روان، حضور پررنگ راوی، دغدغه‌های هستی‌شناسانه در کنار نوعی داستان‌گویی مینیمالیستی، و طنز و شیطنت‌های زبانی را می‌توان بخشی از ویژگی‌های مشترک آثار داستانی ایتالیا دانست و همه این‌ها به نحوی در آثار استفانو بنی نیز به چشم می‌خورد. بنی که در ایران بیش از همه با کافه زیر دریا شناخته شده‌است به فرم، روایت در روایت، ساخت‌های تجربی و تأکید بر عمل روایت اهمیت می‌دهد و از این‌رو می‌توان سبک او را تجلی ویژگی‌های شاخص ادبیات ایتالیایی دانست.

گفتمش تا کی این توان بخشید گفت تا میتوان همی بخشد

مرا به ساده دلی های من توان بخشید خطا نموده ام و چشم آفرین دارم

به ماهی گر پدید آید گناهی توان بخشید جرمش را به ماهی

دعوی نکنم که بی گناهم اما دارم گنهی که می‌توان بخشیدن

گر زند با چشم شوخش لاف همچشمی غزال می توان بخشید، مسکین در بیابان گشته است!

هر دو عالم چیست تا ما قیمت یوسف کنیم می توان بخشید اگر سنگی به چاه افکنده ایم

چمنزاد محبت را به حیرت می توان بخشید اگر نشناسد از پروانه هر برگ خزانی را

نسیم دل چکانی کز سرکوی تو می آید به خاکش می توان بخشید خون گلستانی را

در سال ۲۰۰۵ آدام گانتیر به دلیل اعتیادش به یک مرکز توان بخشی می‌رود و در دوره ترک، چندین ترانه می‌نویسد و بعد از رهایی از اعتیاد دوباره به گروه بر می‌گردد و در سال ۲۰۰۶ آلبوم تک ایکس را که حاصل کار در مرکز توان بخشی بود را ضبط کرده و به پخش عمومی می‌رسانند.

به یوسف می توان بخشید جرم کاروانی را خدا را در میان بین، خاطر خلق جهان مشکن

ندارد شکوه از اوضاع مردم، دیده حق بین به یوسف می توان بخشید جرم کاروانی را